Міністэрства па падатках і зборах Рэспублікі Беларусь

Міністэ́рства па пада́тках і збо́рах Рэспу́блікі Белару́сь — ведамства ўраду Беларусі, упаўнаважанае парадкаваць падаткаабкладаньне. Міністар па падатках і зборах прызначаецца й здымаецца з пасады прэзыдэнтам. З 14 студзеня 2025 году пасаду міністра займае Дзьмітры Кійко^[4].

Міністэрства па падатках і зборах Рэспублікі Беларусь
Абрэвіятура	МПЗ Беларусі
Папярэднік	Дзяржаўны падатковы камітэт
Дата ўтварэньня	24 верасьня 2001 (23 гады таму)
Штаб-кватэра	Менск, вул. Савецкая, д. 9
Міністар	Дзьмітры Кійко
Першы намесьнік	Ігар Клепча
Намесьнікі	Ігар Скрынікаў, Уладзімер Муквіч, Сьвятлана Яськова[1]
Бюджэт	225,3 мільярды рублёў[2] (2010 год; 75,3 мільёны $[3])
Сайт	nalog.gov.by

Будова

• Апарат — 7 галоўных управаў, 5 управаў, аддзел.
• Інспэкцыі вобласьцяў, гарадоў ды раёнаў.

Задачы

• нагляд за выкананьнем заканадаўства аб падаткаабкладаньні, прадпрымальніцтве, рамёствах ды адпачынку за горадам, таксама за падачаю заяваў фізычнымі асобамі аб даходах ды маёмасьці;
• нагляд за выкананьнем заканадаўства аб вытворчасьці, абароце ды рэкляме сьпіртовых ды тытунёвых вырабаў;
• нагляд за выкананьнем заканадаўства аб гульнявым бізнэсе;
• улік належных да выплаты й выплачаных сумаў падаткаў;
• распрацоўка прапановаў аб перайманьні расейскага парадку вылічэньня й выплаты падаткаў, падатковага ўліку й нагляду;
• валютны нагляд;
• папярэджаньне, выяўленьне й спыненьне парушэньняў заканадаўства аб падаткаабкладаньні;
• удзел у распрацоўцы міжнародных дамоваў аб падаткаабкладаньні.

Паўнамоцтвы

• атрыманьне ад падаткаплатніка зьвестак аб ягонай дзейнасьці ды маёмасьці;
• бясплатнае атрыманьне ад установаў ды фізычных асобаў дакумэнтальных заключэньняў адмыслоўцаў;
• атрыманьне доступу да ды перадача ўрадавым установам асабістых зьвестак;
• спагнаньне нясплочаных падаткаў ды грошай ад збыту адабранай урадам маёмасьці;
• выяўленьне маёмасьці падаткаплатнікаў і даўжнікоў;
• спыненьне абслугоўваньня рахункаў падаткаплатнікаў;
• прапанова аб забароне грамадзянам выезду з краіны;
• вынясеньне прапановы аб спыненьні дзейнасьці ўстановаў ды індывідуальных прадпрымальнікаў, таксама загаду аб тэрміновым выпраўленьні парушэньня ўмоваў ліцэнзіі;
• зварот з позваю ў суд;
• выклік падаткаплатнікаў ды ўладальнікаў зьвестак аб іх дзейнасьці;
• праверка пасьведчаньняў ды асабісты дагляд падаткаплатнікаў;
• праверка на зямлі і ў памяшканьні падаткаплатніка;
• патрабаваньне ды праверка ўліку маёмасьці падаткаплатніка, апячатваньне памяшканьняў ды месцаў захоўваньня ягоных дакумэнтаў і маёмасьці;
• закуп тавараў ды замова паслугаў для праверкі выкананьня заканадаўства;
• выкарыстаньне прыладаў гука- й відэазапісу, капіяваньня ды сканаваньня выяваў, фатаздымачоў пры зборы доказаў правапарушэньня;
• спын гандлю падаткаплатнікаў на 2 сутак;
• адбор у падаткаплатніка арыгіналаў дакумэнтаў;
• адбор тавараў, што зьяўляюцца прадметамі або прыладамі правапарушэньня;
• забесьпячэньне знаходжаньня сваіх супрацоўнікаў на зямлі і ў памяшканьні падаткаплатніка;
• крыптаграфічная абарона электронных дакумэнтаў лічбавым подпісам ды распаўсюд адчыненых ключоў праверкі тых подпісаў;
• распрацоўка пастановаў аб паддаткаабкладаньні;
• касаваньне неправамоцных рашэньняў ведамасных інспэкцыяў;
• стварэньне, ператварэньне й касаваньне ведамасных ўстановаў;
• кіраваньне ведамаснай маёмасьцю^[5].

Мінуўшчына

19 сьнежня 2002 году А. Лукашэнка падпісаў Падатковы кодэкс Беларусі, які абнародавалі 9—10 студзеня 2003 году ў газэце «Зьвязда». Па выніках 2015 году Міністэрства па падатках і зборах Беларусі ўтварыла звыш 70 % даходнай часткі каштарысу Рэспублікі Беларусь^[6]. Пагатоў індывідуальныя прадпрымальнікі (ІП) забясьпечылі 2 % падатковых паступленьняў^[7]. У 2017 годзе спагнаньні ў выніку праверак прынесьлі каля 15 % падаткаў^[8].