Міхаіл Анішчык

Міхаіл Трафімавіч Анішчык (16 кастрычніка 1905, в. Була, Івацэвіцкі раён — 8 лютага 1973) — дзеяч камуністычнага рэвалюцыйнага руху ў Заходняй Беларусі^[1].

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Анішчык.

Міхаіл Анішчык
Міхаіл Трафімавіч Анішчык
Род дзейнасьці	камуністычны палітык
Дата нараджэньня	16 кастрычніка 1905
Месца нараджэньня	Була, Івацэвіцкі раён
Дата сьмерці	8 лютага 1973 (67 гадоў)
Занятак	палітык
Месца працы	Беларускі штаб партызанскага руху[d]
Сябра ў	Камуністычны саюз моладзі Заходняй Беларусі[d]
Узнагароды	Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені Ордэн Чырвонай Зоркі Ордэн Чырвонага Сьцягу 4 мэдалі

Жыцьцяпіс

Чалец кампартыі бальшавікоў з 1925 году. З 1926 году ў Беларускай сялянска-работніцкай грамадзе. У 1929 сакратар Слонімскага акруговага камітэта КСМЗБ. У 1934 сакратар Слонімскага акруговага камітэту КПЗБ. За камуністычную дзейнасьць тройчы зьмяшчаўся ў турму^[1]. У 1927 годзе асуджаны на два гады, у жніўні 1929 — асуджаны на 4 гады вязьніцы, восеньню 1936 году арыштаваны і асуджаны да 6 год вязьніцы.

У верасьні 1939 году падчас паходу Чырвонай Арміі ў Заходнюю Беларусь ствараў атрады рабочай гвардыі. Працаваў опэрупаўнаважаным міліцыі. Пасьля далучэньня Заходняй Беларусі да БССР у 1940 годзе абраны дэпутатам і старшынём Слонімскага гарвыканкаму.

Падчас вайны СССР зь Нямеччынай служыў у Чырвонай Арміі. З чэрвеня 1943 году закінуты ў тыл дзеля стварэньня партызанскага руху. Памочнік упаўнаважанага ЦК КП(б)Б і Беларускага штаба партызанскага руху па Баранавіцкай вобласьці, кіраўнік Слонімскага межрайпартцэнтру КП(б)Б, рэдактар ​​яго падпольнага органу — газэты «Вольная праца»^[1]. Пасьля вайны на партыйнай і савецкай рабоце. Дэпутат Вярхоўнага Савету БССР у 1955—1963 гадах^[1].

Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны ІІ ступені, Чырвонай Зоркі, Чырвонага Сьцягу, чатырма мэдалямі. 24 чэрвеня 1969 году стаў «Ганаровым грамадзянінам Слоніму».

Яго імем названа вуліца ў Слоніме.