Мішэль Легран

Мішэль Легран (па-француску: Michel Legrand; 24 лютага 1932, Парыж — 26 студзеня 2019, Парыж) — францускі кампазытар, піяніст, аранжыроўшчык, дырыгент, сьпявак.

Мішэль Легран
па-француску: Michel Legrand[1]
Дата нараджэньня	24 лютага 1932(1932-02-24)[2][3][4][…]
Месца нараджэньня	Парыж, Францыя[5][6]
Дата сьмерці	26 студзеня 2019(2019-01-26)[7][4][8][…] (86 гадоў)
Месца сьмерці	Нёі-сюр-Сэн[d][6]
Прычына сьмерці	сэпсіс[5][9]
Месца пахаваньня	Пэр-Ляшэз
Месца вучобы	Парыская вышэйшая нацыянальная кансэрваторыя музыкі і танку[d] (1949)
Занятак	дырыгент, кампазытар, актор, сьпявак, піяніст, аранжавальнік, джазмэн, сцэнарыст, кінакампазытар, кінарэжысэр, музыка
Навуковая сфэра	кампазыцыя[d][10], дырыгаваньне[d][10], піянінны выступ[d][10], музыка да фільму[d][10], музычная кампазыцыя[d][10] і music composition[d][10]
Сябра ў	Michel Legrand et son orchestre[d]
Жанры	джаз[11] і інструмэнтальная музыка[d]
Інструмэнты	фартэпіяна[12] і голас[d]
Лэйблы	Columbia Records[d], Philips Records[d], Bell Records[d], United Artists Records[d], RCA Records[d], Warner Records[d] і Mercury Records[d]
Бацька	Raymond Legrand[d]
Дзеці	Eugénie Angot[d]
Узнагароды	прэмія «Оскар» за найлепшую арыгінальную партытуру[d] (9 красавіка 1984) прэмія БАФТА за найлепшую музыку да фільму[d] (1972) Прэмія «Залаты глёбус» за найлепшую песьню[d] (24 лютага 1969)
Сайт	michellegrandofficial.com (анг.)
Мішэль Легран у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Скончыў Парыскую кансэрваторыю ў 1950 годзе (кляс Надзі Буланжэ). Працаваў акампаніятарам эстрадных сьпевакоў. Пачынаючы з альбому «I Love Paris» у 1954 годзе, Мішэль Легран запісаў больш чым сотню альбомаў з джазавай, папулярнай і клясычнай музыкай ды напісаў музыку да звыш 200 фільмаў.

Неаднаразова наведваў Беларусь, у тым ліку як старшыня журы міжнароднага фэстывалю «Славянскі Базар у Віцебску».

Творчасьць

Напісаў шэраг балетаў для трупы «Балет Парыжа», у тым ліку «Праклятыя красуні» (1955), «Валянціна» (1956). Пранікнёны лірызм уласьцівы яго музыцы да фільмаў «Шэрбурскія парасоны» (1963), «Дзяўчаты з Рашфору» (1967). Яго музыка вылучае таксама кінафільмы «НЕзвычайная Амэрыка», «Жанчына ёсьць жанчына», «Сем сьмяротных грахоў», «Ева», «Лета 42-га».

Прэміі і ўзнагароды

За найлепшую музыку да фільмаў ён тройчы атрымліваў прэмію «Оскар». У яго калекцыі ўзнагарод былі пяць прэміяў «Грэмі» і адзін «Залаты глёбус».