Надзея Кавалірава

Надзе́я Ка́валірава (па-чэску: Naděžda Kavalírová), у дзявоцтве Надзея Мо́раўкава (чэск. Naděžda Morávková; 13 лістапада 1923, Опачна, Чэхаславаччына — 20 студзеня 2017, Пардубіцы, Чэхія) — чэская парамэдык, абаронца правоў чалавека, палітычны вязень за камуністычным часам^[1].

д-р мэд. Надзея Кавалірава
Naděžda Kavalírová
Імя пры нараджэньні	Надзея Мораўкава
Дата нараджэньня	13 лістапада 1923
Месца нараджэньня	Опачна, Чэхаславаччына
Дата сьмерці	20 студзеня 2017 (93 гады)
Месца сьмерці	Пардубіцы, Чэхія
Месца вучобы	Карлаў унівэрсытэт
Прафэсія	лекарка праваабаронца
Навуковая сфэра	Канфэдэрацыя палітычных вязьняў Чэскай рэспублікі[d] і камунізм у Чэхіі[d]
Месца працы	Карлаў унівэрсытэт
Муж	Іржы Кавалір
Узнагароды	Зялёная пярліна[d] (2011) ганаровае грамадзянства Прагі 2[d] (2005)
Надзея Кавалірава ў Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Надзея Мораўкава нарадзілася ў міжваеннай Чэхаславаччыне. Далучылася да Чэскай нацыянальна-сацыяльнай партыі. З 1945 року навучалася мэдыцынскім факультэце Карлавага ўнівэрсытэту. У 1948, пасьля прыходу да ўлады камуністаў, выключаная з унівэрсытэту як палітычна ненадзейная^[1], хоць з Нацыянальна-сацыяльнай партыі выйшла раней.

У 1949 року выйшла за доктара права Іржы Каваліра, сябра КПЧ, які быў судзьдзём у Празе, а пазьней перайшоў у Міністэрства ўнутраных справаў. Працавала мэдсястрой на ўранавых шахтах, стала ўдзельніцай апазыцыйнага руху. У 1956 року па абвінавачаньні ў дзяржаўнай здрадзе і шпіянажы асуджаная да пяці гадоў пазбаўленьня волі^[1]. Вызваленая ў 1959 пасьля трох гадоў зьнявольненьня. Працавала рознарабочай, памочніцай токара, дзяржслужбоўкай. У эпоху нармалізацыі цягам 18 гадоў працавала ў Міністэрстве працы і сацыяльных справаў.

Па рэвалюцыі стала намесьніцай кіраўніка Канфэдэрацыі палітычных вязьняў Чэскай рэспублікі, з 2003 і да скону была ейнай кіраўніцай. У 2007—2013 роках узначальвала Інстытут дасьледаваньня таталітарных рэжымаў^[1].