Падольскае ваяводзтва

Падо́льскае ваяво́дзтва — ваяводзтва Кароны Каралеўства Польскага, якое ўваходзіла ў склад Малапольскай правінцыі, створанае ў 1434 годзе зь земляў Падольля, якія былі далучаныя ад ВКЛ да Каралеўства Польскага ў XIV стагодзьдзі (гл. Падольскае княства). Пасьля 1793 году ператворанае ў Падольскую губэрню Расейскай імпэрыі. Павятовым старастам быў Каменскі стараста, якому таксама належаў замак у Лятычаве.

Падольскае ваяводзтва
Герб
Агульныя зьвесткі
Краіна	Вялікае Княства Літоўскае Каралеўства Польскае
Статус	ваяводзтва Каралеўства Польскага[d]
Адміністрацыйны цэнтар	Камянец-Падольскі
Дата ўтварэньня	1434
Дата скасаваньня	1793
Ваяводы	Ваяводы падольскія
Кашталяны	Кашталяны падольскія
Насельніцтва (1790[1])	463 087
Плошча	19 152 км²
Час існаваньня	1434—1793
Месцазнаходжаньне Падольскага ваяводзтва
Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы

Падольскае ваяводзтва на мапе Рэчы Паспалітай 1635

Сядзіба пасольскага і дэпутацкага сойміку знаходзілася ў Камянцы Падольскім. У сувязі з захопам Падольля туркамі пасьля Бучацкай дамовы, у 1672—1676 гадах соймікі праводзіліся ў Галічы, а ў 1677—1698 у Львове^[2].

Межы ваяводзтва: ад ракі Стрыпа праз Валачыск да Янушпаля. Ад усходу — Мурафа. Паўднёвай граніцай з Малдовай была рака Днестр, а заходняя мяжой — ад Пакуцьця, рэкі Днестр і Стрыпа^[3].

Герб: залатое сонца ў белым полі.

Адміністрацыйны падзел

Паветы Падольскага ваяводзтва^[4]

Павет	Паверхня ў міл²	Паверхня ў км²
Камянецкі павет	111,56	6142,50
Лятычаўскі павет	188,05	10354,50
Чырвонагародзкі павет	48,22	2655,00
Разам (ваяводзтва) Σ	347,83	19152,00

Гарады і мястэчкі

Каралеўскія гарады^[5][6][7] (выбраныя):

• Бар
• Камянец-Падольскі
• Лятнёўцы
• Лятычаў
• Пласкіраў
• Скала-Падольская
• Смотрыч
• Уланаў
• Хмельнік
• Ялтушкаў

Прыватныя шляхецкія гарады^[7]:

• Арынін
• Гусяцін
• Зінькаў
• Мяджыбаж
• Прабежная
• Сідараў
• Старая Сінява