Палацава-паркавы комплекс Друцкіх-Любецкіх (Шчучын)
помнік архітэктуры і садова-паркавага мастацтва XVIII — пачатку XX ст. у Шчучыне (Беларусь) From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Палацава-паркавы комплекс Друцкіх-Любецкіх — помнік архітэктуры і садова-паркавага мастацтва XVIII — пачатку XX ст. у Шчучыне. Знаходзіцца ў паўночнай частцы места, на беразе ракі Тураўкі[a]. Твор архітэктуры нэаклясыцызму. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Помнік грамадзянскай архітэктуры | |
Палацава-паркавы комплекс Друцкіх-Любецкіх | |
![]() Палац Друцкіх-Любецкіх | |
Краіна | Беларусь |
Места | Шчучын |
Каардынаты | 53°36′37″ пн. ш. 24°44′28″ у. д. |
Архітэктурны стыль | клясыцыстычная архітэктура[d] і нэаклясыцызм |
Аўтар праекту | Тадэвуш Раствароўскі[d] |
Заснавальнік | Уладзіслаў Друцкі-Любецкі[d] |
Статус | Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь |
Палацава-паркавы комплекс Друцкіх-Любецкіх на мапе Беларусі ![]() ![]() Палацава-паркавы комплекс Друцкіх-Любецкіх | |
![]() |
Комплекс складаецца з мураваных палаца, гаспадарчых пабудоваў і парку (не захаваўся).
Remove ads
Гісторыя
Вялікае Княства Літоўскае
Сядзіба ў Шчучыне пачала фармавацца ў другой палове XVIII ст. на сродкі ўладальнікаў маёнтку Шчукаў паводле праекту архітэктара дэ Фленэрса.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
У пачатку XІX ст. маёнтак перайшоў да князёў Друцкіх-Любецкіх. У 1892—1895 гадох на заказ князя Ўладзіслава Друцкага-Любецкага (1864—1913) віленскі архітэктар Тадэвуш Раствароўскі (1860—1928) спраектаваў новы палацава-паркавы комплекс. З прычыны хваробы князя будаваньне ішло марудна.
Найноўшы час

Каля 1921 году з вайсковай службы ў палац вярнуўся апошні ўладальнік маёнтку князь Ян Друцкі-Любецкі (1898—1990), які, аднак, ня здолеў цалкам скончыць аздобу інтэр’ераў.
За савецкім часам у палацы разьмяшчалася адміністрацыйная ўстанова. Па Другой сусьветнай вайне савецкія ўлады зьнішчылі парк дзеля будаваньня вайсковага жылога комплексу.
У пачатку ХХІ ст. праводзіліся рэстаўрацыйныя працы, і ў верасьні 2015 году палац адрылі наведнікам, у ім дзейнічае цэнтар дзіцячай творчасьці і краязнаўчы музэй.
Remove ads
Архітэктура
Палац — помнік архітэктуры нэаклясыцызму. Гэта 2-павярховы прастакутны ў пляне будынак сымэтрычнай кампазыцыі на высокім цокалі. З агульнага аб’ёму з боку галоўнага фасада выдзяляюцца тры ўзаемазьвязаныя аб’ёмы. Цэнтральны аб’ём адсоўваецца зьлёгку ўсярэдзіну, утвараючы такім чынам мансарду ў выглядзе лёджыі з дзьвюма іянічнымі калёнамі, з бакоў — 2-павярховыя аб’ёмы, падзеленыя пілястрамі. Дах роўны, накрыты бляхай. Фасады пэрымэтрам завяршаюцца разьвітым карнізам, які аздабляе моцна прафіляваная ляпніна, і парапэтам з атыкам у цэнтры. Прастакутныя аконныя праёмы дэкаруюцца сандрыкамі, да ўваходу вядуць шырокія сходы.
Плян калідорны, мае нерэгулярны характар. Жылыя памяшканьні ў асноўным групаваліся ўздоўж галоўнага фасада і двух бакавых, а з паркавага фасада разьмяшчаліся парадныя памяшканьні. Інтэр’ер аздабляецца ў клясыцыстычнай манеры[1]
Remove ads
Парк
Вакол палаца быў парк рэгулярнага пляну (садавод Станіслаў Юндзіл).
Галерэя
Гістарычныя здымкі
- Старыя здымкі
- да 1915 г.
- да 1915 г.
- 1917 г.
- 1917 г.
- 1917 г.
- 1917 г.
- да 1939 г.
- 1930 г.
- 1930-я гг.
Сучасныя здымкі
- Сучасны стан
- Агульны выгляд
- Фрагмэнт
- Былая гаспадарчая пабудова
- Інтэр'ер
Заўвагі
Крыніцы
Літаратура
Вонкавыя спасылкі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads