Пасыфэ (спадарожнік Юпітэра)

Пасыфэ — зьнешні рэтраградны спадарожнік плянэты Юпітэр. Адкрыты ў 1908 годзе Жанам Філібэрам Мэлё. Назву атрымаў у 1975 годзе ў гонар Пасыфаі, жонкі Міноса й маці Мінатаўра. (Канчатак -э або -е ў назвах спадарожнікаў сьведчыць аб рэтраградным руху.) Ад 1955 да 1975 року меў назву Пасэйдон.^[1][2]

Пасыфэ

спадарожнік Юпітэру
Гісторыя адкрыцьця
Першаадкрывальнік	Філібэр Жак Мэлё
Дата адкрыцьця	27 студзеня 1908
Арбітальныя характарыстыкі
Вялікая паўвось	23 912 238 км
Эксцэнтрысытэт	0,2953
Арбітальны пэрыяд	764,08 дня
Нахіл арбіты	143,04° (да экватару Юпітэру), 145,24° (да экліптыкі)
Фізычныя характарыстыкі
Дыямэтар	58 км
Сярэдні радыюс	20 км
Плошча паверхні	11 300 км²
Маса	3 × 1017 кг
Шчыльнасьць	2,6 г/см³
Прыскарэньне вольнага паданьня	0,022 м/с²
Альбэда	0,04
Бачная зорная велічыня	17
Тэмпэратура паверхні	124 К (−149 °С)
Атмасфэра	адсутнічае
Пасыфэ ў Вікісховішчы

Пасыфэ зьяўляецца найбольшым сярод рэтраградных спадарожнікаў Юпітэра і ўзначальвае аднайменную групу, да якой раней адносіліся Ананке, Кармэ і Сынопэ, а ў цяперашні час — Эўрыдомэ, S/2003 J 23, Гэгэмонэ, Спондэ, Кіленэ, Мэгаклітэ, S/2003 J 4, Сынопэ, Аўтаноэ, Ааэдэ, S/2011 J 2, Юпітэр LI і Корэ. Усе гэтыя спадарожнікі маюць адваротны кірунак руху, значны нахіл кружніку і абарочваюцца вакол плянэты больш чым за два гады.

Аналізы візуальнага спэктру паказваюць падабенства будовы Пасыфэ з астэроідамі тыпу С.^[3]