Пэгас (сузор’е)

Пэга́с (па-лацінску: Pegasus, Peg) — сузор’е ў паўночнай частцы зорнага неба, названае ў гонар Пэгаса з старажытнагрэцкай міталёгіі. Адно з найбуйнейшых сузор’яў (1121 кв. градус, што ставіць яго на 7-е месца паводле плошчы), яно было адным з 48 сузор’яў, пералічаных Пталемэем, і застаецца адным з 88 сучасных сузор’яў).

Пэгас
Сьпіс зорак у сузор’і Пэгаса
Лацінская назва	Pegasus
· у родным склоне	Pegasi
· скарот	Peg
Простае ўзьняцьцё	23г
Схіленьне	+20°
Квадрант	NQ4
Плошча	1121 кв. гр. (7-е)
Зорак паводле Баера/Флэмстыда	88
Зорак з плянэтамі	12
Зорак ярчэй за 3.00m	5
Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.)	3
Найярчэйшая зорка	ε Peg (Эніф) (2,38m)
Найбліжэйшая зорка	EQ Peg (20,38 сьв. г., 6,25 пк)
Аб’екты Мэсье	1
Мэтэорныя патокі	Ліпеньскія Пэгасыды
Памежныя сузор’і	Андрамэда Яшчарка Лебедзь Лісічка Дэльфін Малы Конь Вадаліў Рыбы
Назіраецца ў шыротах паміж +90° і −60°. Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу кастрычніка.

На тэрыторыі Беларусі можна назіраць улетку, увосень і на пачатку зімы.^[1]

Адметнасьці

Зоркі

α, β і γ Пэгаса разам з α Андрамэды ўтвараюць буйны астэрызм, вядомы як «Квадрат Пэгаса».

51 Пэгаса — першая зорка, падобная да Сонца, у якой была адкрытая экзаплянэта.^[2] IK Пэгаса — найбліжэйшы да Зямлі кандыдат у звышновыя зоркі.

Дзякуючы спэктральнаму аналізу экзаплянэты HD 209458 b, упершыню зьявіўся доказ існаваньня атмасфэрнай вадзяной пары па-за межамі Сонечнай сыстэмы. Адначасова, удалося атрымаць здымкі плянэт зоркі HR 8799 простым мэтадам, а ня толькі назіраць ускосныя прыкметы існаваньня плянэт.

Названыя зоркі

Назва	Абазначэньне Баера	Паходжаньне	Значэньне
Маркаб	α	Арабская	конскае сядло
Шэат	β	Арабская	нага
Альгеніб	γ	Арабская	бок
Эніф	ε	Арабская	нос
Гомам	ζ	Арабская	высокі духам
Матар	η	Арабская	шчасьлівы зорны дождж
Багам	θ	Арабская	быдла
Садальбары	μ	Арабская	шчасьлівая зорка цудоўнага