Вадаліў (сузор’е)

Вадаліў (па-лацінску: Aquarius, Aqr) — задыякальнае сузор’е, разьмешчанае крыху паўднёвей за нябесны экватар паміж Казярогам і Рыбамі. Сымбалем Вадаліва зьяўляецца знак (у Юнікодзе ♒), які сымбалізуе ваду.

Вадаліў
Сьпіс зорак у сузор’і Вадаліва
Лацінская назва	Aquarius
· у родным склоне	Aquarii
· скарот	Aqr
Простае ўзьняцьцё	23г
Схіленьне	−15°
Квадрант	SQ4
Плошча	980 кв. гр. (10-е)
Зорак паводле Баера/Флэмстыда	97
Зорак з плянэтамі	11
Зорак ярчэй за 3.00m	2[1]
Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.)	7
Найярчэйшая зорка	β Aqr (2,91m)
Найбліжэйшая зорка	EZ Aqr (11,27 сьв. г., 3,45 пк)
Аб’екты Мэсье	3
Памежныя сузор’і	Рыбы Пэгас Малы Конь Дэльфін Арол Казярог Паўднёвая Рыба Скульптар Кіт
Назіраецца ў шыротах паміж +65° і −90°. Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу кастрычніка.

Вадаліў — адно з найстарэйшых сузор’яў на шляху прахаджэньня Сонца (то бок задыякальных). У II стагодзьдзі н. э. Пталемэй пералічыў сузор’е Вадаліва ў сваім творы «Альмагест», адкуль яно перайшло ў лік 88 сучасных сузор’яў. Рэгіён зорнага неба, у якім знаходзіцца Вадаліў, называюць «Мора» або «Вада», бо ён зьмяшчае сузор’і, пэўным чынам датычныя воднай тэматыкі (Казярог, Кіт, Гідра і іншыя).

Мастацкае ўвасабленьне

Вадаліў вылівае ваду з судзіны ў пашчу паўднёвай рыбе. Ілюстрацыя з набору картак Urania's Mirror^[2], Лёндан, к. 1825.

У ілюстрацыях да зорных атлясаў найярчэйшыя зоркі складаюць фігуру мужчыны, а цямнейшыя зоркі — судзіну, зь якой струмяніцца вада. Яна цячэ ў пашчу паўднёвай рыбе.

Астралёгія

Асноўны артыкул: Вадаліў (знак задыяку)

Ад 2002 году Сонца праходзіць па экліптыцы праз сузор’е Вадаліва з 16 лютага да 11 сакавіка. У трапічнай астралёгіі чарга Вадаліва настае з 20 студзеня да 19 лютага, а ў сыдэрычнай астралёгіі — з 15 лютага да 14 сакавіка.

У 1960-х набыло папулярнасьць меркаваньне пра астралягічную Эру Вадаліву. Яна будзе цягнуцца да 2597 году, пакуль Сонца ня зьявіцца ў час раўнадзенства ў іншым сузор’і.^[1]