Ранка Марынкавіч

Ранка Марынкавіч (па-харвацку: Ranko Marinković; 22 лютага 1913 — 28 студзеня 2001) — харвацкі празаік і драматург.

Ранка Марынкавіч
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	22 лютага 1913(1913-02-22)[1][2][3] Коміжа, Спліцка-Далмацінская жупанія
Памёр	28 студзеня 2001(2001-01-28)[1][2][3] (87 гадоў) Заграб, Харватыя
Пахаваны	Коміжа
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	драматург, пісьменьнік, навэліст, палітык
Гады творчасьці	1939 — 2001
Мова	харвацкая[4]
Узнагароды	Прэмія часопісу NIN[d] (1965) Ivan Goran Kovačić Award[d] (1966) прэмія Ўладзімера Назара[d] (1975)

Біяграфія

Нарадзіўся 22 лютага 1913 году на востраве Віс, скончыў гімназію ў Спліце і філялягічны факультэт у Загрэбе. Падчас Другой сусьветнай вайны быў схоплены італьянскімі вайскоўцамі ў Спліце і інтэрнаваны ў лягер у Калябрыі. Пасьля вайны вяртаецца ў Харватыю.

Бібліяграфія

• «Albatros» (1939) («Альбатрос»)
• «Proze» (1948) («Проза»)
• «Ni braća ni rođaci» (1949) («Ні браты, ні сваякі»)
• «Oko Božje» (1949) («Боскае вока»)
• «Pod balkonima» (1953) («Пад бальконамі»)
• «Ruke» (1953) («Рукі»)
• «Glorija» (1955)
• «Poniženje Sokrata» (1959) («Прыніжэньне Сакрата»)
• «Kiklop» (1965) («Цыклёп»)
• «Politeia» (1977)
• «Zajednička kupka» (1980) («Супольнае купаньне»)
• «Pustinja» (1982) («Пустыня»)
• «Never more» (1993)

Эсэ:

• «Geste i grimase» (1951) («Жэсты і грымасы»)
• «Nevesele oči klauna» (1986) («Невясёлыя вочы клоўна»)