Раіса Казлова

Раіса Міхайлаўна Казлова (нар. 17 верасьня 1937, вёска Радзін Хвойніцкага раёну Гомельскай вобласьці) — беларуская мовазнаўца, славістка. Доктар філялягічных навук (1991), прафэсар (1994).

Раіса Казлова лац. Rajisa Kazłova
Дата нараджэньня	17 верасьня 1937(1937-09-17) (87 гадоў)
Месца нараджэньня	Радзін, Стралічаўскі сельсавет, Хойніцкі раён, БССР, СССР
Месца вучобы	Гомельскі дзяржаўны ўнівэрсытэт (1960)
Навуковая сфэра	Славістыка
Месца працы	факультэт замежных моў ГДУ імя Ф. Скарыны[d]
Навуковая ступень	доктар філялягічных навук[d] (1991)

Біяграфія

У 1960 годзе скончыла Гомельскі пэдагагічны інстытут (спэцыяльнасьць «Расейская і беларуская мовы і літаратура»).

Працуе ў Гомельскім дзяржаўным унівэрсытэце імя Францішка Скарыны (з 1969 году^[1], факультэт замежных моваў, катэдра тэорыі і практыкі ангельскай мовы).

Навуковая дзейнасьць

Дасьледуе этымалягізацыю беларускай і славянскай лексыкі, анамастыку, пытаньні рэканструкцыі праславянскага лексічнага фонду.

Аўтарка працаў «Усходнеславянская лінгвістычная тэрміналогія» (1988, у суаўтарстве), «Праславянская мова. Лесіка» (1994), «Структура праславянскага слова: (Праславянскае слова ў генетычным гняздзе)» (1997), «Беларуская і славянская гідранімія. Праславянскі фонд» (т. 1—3., 2000—2003) ды іншых.

Ліцьвіны і люцічы

Асноўныя артыкулы: Ліцьвіны і Люцічы

На аснове багатага анамастычнага матэрыялу з розных славянскіх краінаў, у тым ліку зь Беларусі, давяла, што назва Літва ўтварылася ад славянскай асновы *l’ut-, што дазволіла адзначыць: «правамерна аднесьці этнонім Літва да першапачатковага Лютва… Думаецца, што Літва — гэта славяне заходніх ускраінаў Славіі (люцічы, люты, юты, одрычы і іншыя плямёны)». Такім парадкам, мова старажытных ліцьвінаў — гэта сплаў мовы ўсходнеславянскага насельніцтва і моваў славянаў заходнеславянскіх ускраінаў^[2][3].