Рышард Качароўскі

Ры́шард Качаро́ўскі (польск. Ryszard Kaczorowski; 26 лістапада 1919, Беласток — 10 красавіка 2010, Смаленская вобласьць) — польскі дзяржаўны дзеяч, апошні прэзыдэнт Польскай Рэспублікі ў выгнаньні (1989—1990).

Рышард Качароўскі
польск. Ryszard Kaczorowski
Рышард Качароўскі
Прэзыдэнт Польскай Рэспублікі ў выгнаньні
19 ліпеня 1989 — 22 сьнежня 1990
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	26 лістапада 1919(1919-11-26)[1] Беласток, Беластоцкае ваяводзтва, Польская Рэспубліка[2]
Памёр	10 красавіка 2010(2010-04-10)[1] (90 гадоў) Смаленск, Расея
Партыя	незалежны палітык[d]
Сужэнец	Караліна Качароўская[d]
Узнагароды	ганаровы доктар Беластоцкага ўнівэрсытэту[d] honorary citizen of Gorzów Wielkopolski[d] (2007) ганаровы доктар Уроцлаўскага ўнівэрсытэту[d] Polonia Mater Nostra Est[d] ганаровы грамадзянін Гданьску[d]
Подпіс

Біяграфія

Напярэдадні Другой Сусьветнай вайны быў інструктарам гарцэраў (скаўтаў) у Беластоку.

Пасьля 17 верасьня 1939 году перайшоў у падпольле, дзе арганізаваў Шарыя шэрагі (па-польску: Szare Szeregi) — вайсковую структуру польскіх гарцэраў. У 1940 годзе арыштаваны НКВД, атрымаў сьмяротны прысуд, які быў заменены тэрмінам 10 гадоў у ГУЛагу.

Са зьняволеньня выйшаў на аснове дамовы паміж эміграцыйным польскім урадам і І. Сталінам пра ўтварэньне польскай арміі генэрала Андэрса ў СССР. Ваяваў пад Монтэ-Касына.^[3]

Пасьля вайны застаўся ў Вялікабрытаніі, у 1955—1988 гадох кіраваў польскім гарцэрствам на эміграцыі. У 1986 годзе быў абраны міністрам замежных справаў ураду Польскай Рэспублікі ў выгнаньні, а 19 ліпеня 1989 году заняў пасаду прэзыдэнта Польскай Рэспублікі ў выгнаньні. 22 сьнежня 1990 году, пасьля першых свабодных прэзыдэнцкіх выбараў у Польшчы, перадаў сымбалі прэзыдэнцкай улады Польскай Рэспублікі новаабранаму прэзыдэнту Леху Валэнсу.

У 2004 годзе зрабіўся ганаровым кавалерам I клясы (Рыцарам Вялікага Крыжа) брытанскага Ордэна Сьв. Міхала і Сьв. Юрыя.

Загінуў 10 красавіка 2010 году ў авіякатастрофе пад Смаленскам.

Пахаваны ў Варшаве.