Стасункі Ірацкага Курдыстану і Сырыйскага Курдыстану

Дэмакратычная Фэдэрацыя Паўночнай Сырыі (ДФПС) мае прыкметнае культурнае сваяцтва з Ірацкім Курдыстанам, аўтаномным раёнам Іраку: і там, і там значную частку насельніцтва складаюць курды. Аднак у гэтых дзяржаўных утварэньняў маецца шмат палітычных рознагалосьсяў. Ірацкі Курдыстан і ДФПС супрацоўнічаюць у вайсковай сфэры. У той жа час Рэгіянальны ўрад Курдыстану, які ўзначальвае Дэмакратычная партыя Курдыстану (KDP), зьяўляецца хаўрусьнікам Турэччыны і ўзаемадзейнічае зь ёй у мэтах забесьпячэньня эканамічнай блякады ДФПС^[1][2]. «Султанская сыстэма» Ірацкага Курдыстану^[3] кантрастуе з дэмакратычным канфэдэралізмам ДФПС.

     ДФПС      Ірацкі Курдыстан

Ідэалягічныя адрозьненьні

Адносіны ДФПС з Рэгіянальным урадам Курдыстану ў Іраку ўскладненыя. Дамінуючая палітычная сіла ДФПС, партыя «Дэмакратычны саюз» (PYD), уваходзіць ў Саюз суполак Курдыстану (KCK). Адна з праблем заключаецца ў тым, што кіруючая партыя Ірацкага Курдыстану, Дэмакратычная партыя Курдыстану, разглядае сябе і саюзныя курдзкія партыі ў іншых краінах як больш кансэрватыўную і нацыяналістычную альтэрнатыву лібэртарныя-сацыялістычнай ідэалогіі KCK^[3].

PYD яшчэ больш крытычна, чым KCK ў цэлым, ставіцца да любой формы нацыяналізму^[4], уключаючы курдзкі нацыяналізм. З-за гэтага PYD знаходзіцца ў канфлікце з курдзкімі нацыяналістычнымі поглядамі Курдзкай нацыянальнай рады (KNC), заснаванай ў Сырыйскім Курдыстане пры падтрымцы KDP^[5].

У 2012 годзе пры пасярэдніцтве прэзыдэнту Ірацкага Курдыстану Масуда Барзані была сфармаваная Найвышэйшая курдзкая рада^[6], якая ўключае аднолькавую колькасьць прадстаўнікоў PYD і KNC^[7].

Зьнешнепалітычны складнік. Турэччына і турэцка-курдзкі канфлікт

Арганізацыі-ўдзельнікі KCK ў суседніх дзяржавах з аўтахтоннымі курдзкімі меншасьцямі альбо абвешчаныя па-за законам (у Іране і ў Турэччыне), альбо палітычна маргінальныя у параўнаньні зь іншымі курдзкімі партыямі (у Іраку). Аднак ДФПС, кіраваная PYD, стала мадэльлю для палітычнага парадку дня KCK і іх пляну ў цэлым.

За межамі Сырыі ў ДФПС ёсьць нямала прыхільнікаў — напрыклад, некаторыя курды ў Турэччыне. Падчас баёў за Кабані многія этнічныя курдзкія грамадзяне Турэччыны перасеклі мяжу і ўдзельнічалі ў абароне горада ў якасьці добраахвотнікаў. Пасля вяртаньня ў Турэцкі Курдыстан некаторыя зь іх прынялі ўдзел у адноўленым турэцка-курдзкім канфлікце, дзе навыкі, набытыя імі ў час бою ў Кабані, былі выкарыстаныя ў вулічных баях у Турэччыне^[8][9].

Вайна з Ісламскай дзяржавай

ДФПС і Ірацкі Курдыстан ўсвядомілі неабходнасьць кампрамісаў з-за пагрозы ў асобе ІД. Фарміраваньні Пэшмэрга (узброеныя сілы Ірацкага Курдыстану) прынялі ўдзел у баях за Кабані^[10][11] і каардынавалі свае дзеяньні з YPG падчас баёў у Эль-Хасаке^[12]. Па некаторых дадзеных, абмяркоўвалася нават зьліццё ўзброеных сіл сырыйскіх ды ірацкіх курдаў у новае фарміраваньне з адзіным камандаваньнем і іншай назвай^[10].

Тым ня менш, падчас канфлікту ў Сырыйскім Курдыстане паведамлялася аб сутычках паміж YPG, з аднаго боку, і прыхільнікамі Барзані^[13] і KNC^[14], з другога.