Сырыцыюс (папа рымскі)

Сьвяты Сырыцыюс (па-лацінску: Sіrіcіus; 334, Рым, Рымская імпэрыя — 26 лістапада 399, Рым, Рымская імпэрыя) — 38-ы Папа Рымскі (11 сьнежня 384 — 26 лістапада 399), рымлянін, сын мешчаніна Тыбурція.

Сырыцыюс

Siricius
Сырыцыюс, Папа Рымскі
Пачатак папства	11 сьнежня 384
Канец папства	26 лістапада 399
Папярэднік	Дамас I
Наступнік	Анастасіюс I
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	334[1] Рым, Рымская імпэрыя
Памёр	27 лістапада 399 Рым, Рымская імпэрыя
Дэнамінацыя	Каталіцкая царква[2]
Бацькі	Тыбурцый ?
Заняткі	каталіцкі сьвятар
Дзень памяці	26 лістапада
Сырыцыюс у Вікісховішчы

Пантыфікат

Сырыцыюс быў абраны біскупам Рыма аднагалосна, нягледзячы на ​​намаганьні антыпапы Ўрсіна перашкодзіць гэтаму. Прымаў актыўны ўдзел у кіраваньні касьцёлам. Традыцыя зьвязвае яго са зьяўленьнем сьвятых пастановаў і ўвядзеньнем цэлібату. Ва ўказе 385 гаварылася, што сьвятары павінны спыніць сужыцьцё з жонкамі.

Сучасьнік Амвросія Мэдыяланскага й Марціна Турскага. Калі гішпанскі біскуп і аскет Прысцыліян, абвінавачаны сваімі калегамі-біскупамі ў ерасі, быў пакараны імпэратарам Максімам, Сырыцыюс разам з Амвросіем і Марцінам пратэставалі супраць прысуду.

Ён таксама вядомы тым, што адлучыў ад царквы манаха Ёвініяна.

Хоць некаторыя крыніцы кажуць, што Сырыцыюс быў першым біскупам Рыма, які называў сябе «Папам»^[3], іншыя крыніцы сьцьвярджаюць, што тытул «Папа» быў ганаровым абазначэньнем для любога біскупа на Захадзе з 3-га стагодзьдзя^[4]. На Ўсходзе яно ўжывалася толькі ў дачыненьні да эпіскапа Александрыі^[4]. З пачатку VІ стагодзьдзя гэты тытул стаў прымяняцца на Захадзе толькі да біскупа Рыма, што ў выніку было замацавана ў XІ стагодзьдзі папам Рыгорам VІІ.

Сырыцыюс таксама зьяўляецца адным з Папаў, якія нібыта ўпершыню ўжылі тытул «пантыфік», разам з Калістам І, Дамасіем І, Львом І і Рыгорам І. Аднак Оксфардзкі слоўнік хрысьціянскай царквы паказвае, што тэрмін «пантыфік» не атрымалі шырокае распаўсюджаньне да XV стагодзьдзя, калі эпоха Адраджэньня выклікала новую цікавасьць да Старажытнага Рыма, і тытул стаў агульным ганаровым тытулам для пап^[5]. Падчас яго пантыфікату на Рымскім Сынодзе 396 г. было ўстаноўлена, што біскупы пасьвячаюцца некалькімі біскупамі й са згоды Рыма. У 390 г. ён асьвяціў базыліку сьвятога Паўла за сьценамі. Яго памяць адзначаецца 26 лістапада.