Сьцяпан Баркоўскі

Сьцяпан Андрэевіч Баркоўскі (псэўданімы і крыптанімы: Бар.; С. Бар.; С. Бар-і; С. Бар-кі; Бар-скі; С. Б-скі; С. Кожаны.)^[1] (нар. 10 красавіка [ст. ст. 28 сакавіка] 1905, Слуцак, Менская губэрня — † 11 чэрвеня 1966, Менск) — крытык, літаратуразнаўца, этнограф.

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Баркоўскі.

Сьцяпан Андрэевіч Баркоўскі
Асабістыя зьвесткі
Псэўданімы	Бар.; С. Бар.; С. Бар-і; С. Бар-кі; Бар-скі; С. Б-скі; С. Кожаны.
Нарадзіўся	10 красавіка 1905(1905-04-10) Слуцак, Менская губэрня)
Памёр	11 чэрвеня 1966(1966-06-11) (61 год) Менск
Пахаваны	Усходнія могілкі
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	крытык, літаратуразнаўца, этнограф
Гады творчасьці	1925—1936; 1955—1966
Кірунак	літаратуразнаўства, этнаграфія

Біяграфія

Рана застаўся без бацькоў. Сярэднюю адукацыю атрымаў у Слуцку. Падлеткам браў удзел у Слуцкім паўстаньні (1920). Скончыў пэдагагічны факультэт БДУ (1926). Пасьля сканчэньня ў 1931 годзе асьпірантуры пры Інбелкульце АН БССР (1931) працаваў у Інстытуце гісторыі АН БССР. Першыя публікацыі па этнаграфіі зьявіліся ў 1925 годзе. Як літаратурны крытык сфарміраваўся ў аб’яднаньні «Маладняк». У сярэдзіне 1920-х г. у яго на кватэры ўтварыўся своеасаблівы «літаратурны салён» маладых літаратараў.

14 лістапада 1936 г. арыштаваны і асуджаны на 10 гадоў папраўча-працоўных лягераў. У 1936—1946 гг. адбываў пакараньне ў лягерах горна-мэталюргічнага камбіната ў Краснаярскім краі, на Джыдзінскім вальфрамавым камбінаце, руднік Халтасон. З канца 1946 г. у аддзеле мэліярацыі і арашэньня Чуйскай вопытнай станцыі лубяных культур (Кыргыстан). У 1950 г. быў накіраваны на цаліну, на будаўніцтва водагаспадарчых аб’ектаў у саўгасах Акмалінскай вобласьці (Казахстан). Пасьля рэабілітацыі ў (1955) вярнуўся ў Беларусь.

У 1956—1966 гг. працаваў у Інстытуце мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклёру АН БССР. Займаўся этнаграфіяй Беларусі ХІХ ст. Укладальнік кніг твораў В. Маракова (1959), А. Дудара (1959), В. Каваля (1959), М. Нікановіча (1960). Пахаваны ў Менску на Ўсходніх могілках.

Творы

С. Баркоўскі. Анімістычны сьветапогляд беларуса па песьнях. // Чырвоны сьцяг : штомесячная студэнцкая часопісь. — 1925. — № 5-6. — С. 32—35. С. Кожаны. Аб мэтодах выкладаньня на Пэдфаку БДУ. // Чырвоны сьцяг : штомесячная студэнцкая часопісь. — 1925. — № 5-6. — С. 50, 51. С. Баркоўскі. Студэнцтва і крязнаўства. // Чырвоны сьцяг : штомесячная студэнцкая часопісь. — 1925. — № 7. — С. 60, 61. С. Кожаны. Бібліяграфічны агляд літаратуры па пытаньні «Краязнаўства і школа». // Чырвоны сьцяг : штомесячная студэнцкая часопісь. — 1926. — № 5. С. Баркоўскі. Вясельны быт беларускага селяніна. // Маладняк : часопіс. — 1926. — № 6. — С. 51—71. С. Кожаны. Кнігапіс. «Наш край» № 4—5 (7—8), красавік—травень 1926. // Маладняк : часопіс. — 1926. — № 6. — С. 85, 86. На аматарскую сцэну. // Звязда. 4 верасьня 1926. С. Баркоўскі. Ленін у беларускай паэзіі. // Маладняк : часопіс. — 1927. — № 2. — С. 67—75. С. Кожаны. Кнігапіс. Летапіс беларускага друку. // Маладняк : часопіс. — 1927. — № 2. — С. 102—103. С. Кожаны. Кнігапіс. Наддзьвіньне. // Маладняк : часопіс. — 1927. — № 3. — С. 87—89.

С. Баркоўскі. Першае мая на Беларусі. (Канец XIX стагодзьдя). // Маладняк : часопіс. — 1927. — № 4. — С. 56—66. С. Баркоўскі. Першае мая на Беларусі.. — Менск: Галоўпалітасьветы БССР, 1927. — 56 с. — 2000 ас. С. Кожаны. Кнігапіс. Дняпроўскія ўсплескі. // Маладняк : часопіс. — 1927. — № 4. — С. 91, 92. С. Баркоўскі. Па загонах новае Украіны. Уражаньні з падарожжа па Украіне. // Полымя : часопіс. — 1928. — № 8. — С. 150—164. Год маладняка. // Чырвоная зьмена. 11 лістапада 1928. Літаратурныя нататкі: «Полымя» за 1928 г. // Савецкая Беларусь. 7-9 лютага 1929. Друг Беларусі. // Літаратура і мастацтва. 9 студзеня 1957. Спадчына Алеся Дудара. // Літаратура і мастацтва. 28 сьнежня 1957. Лірыка Валерыя Маракова. // Літаратура і мастацтва. 26 лютага 1958. Алесь Дудар. // Дудар А. Выбраныя творы. Мінск. 1959. Валеры Маракоў. // Маракоў В. Лірыка. Мінск. 1959. Спадчына Васілія Каваля. // Літаратура і мастацтва. 18 сакавіка 1959. Спадчына М. Гарэцкага. // Літаратура і мастацтва. 19 снежня 1959. Поэтическое наследие Артемия Вериги-Даревского. // Советское славяноведение. Москва. № 2. 1971. /сааўт. А. Мальдзіс./