Талеранцыйны патэнт

Талеранцы́йны патэ́нт (па-нямецку: Toleranzpatent) — дакумэнт, выдадзены сьвятым рымскім імпэратарам Ёзэфам II 13 кастрычніка 1781 року^[1]. Патэнт фактычна завяршыў Контрарэфармацыю ў Габсбурскай імпэрыі. Гэты дакумэнт натхніў асьветніцкія ідэалы Ёзэфа II (ёзэфінізм), і ў наступным року ён выдаў Талеранцыйны эдыкт.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Талеранцыйны патэнт (неадназначнасьць).

Талеранцыйны патэнт

Паводле патэнту эвангелісты (лютэране і кальвіністы), а таксама праваслаўныя, якія насялялі Прэдлітаўскую частку імпэрыі Габсбургаў, атрымалі свабоду вызнаньня^[2], мажлівасьць будовы дамоў малітвы і ўрэгуляваньня стасункаў з пануючай Каталіцкай царквой (напрыклад, належныя плацяжы). Прыхільнікі гэтых веравызнаньняў былі практычна ўраўнаваныя ў грамадзянскіх правох з каталікамі: атрымалі магчымасьць валодаць маёнткамі, займацца рамёствамі, пражываць у местах, атрымліваць навуковыя званьні і займаць дзяржаўныя пасады. Тым ня меней, каталіцтва заставалася дзяржаўнай канфэсіяй, і дамы малітвы іншых канфэсіяў маглі будавацца толькі з пэўнымі абмежаваньнямі: напрыклад, галоўны ўваход нельга было рабіць з боку вуліцы, таксама былі забароненыя вежы (хоць у Драгомысьлю такі дазвол быў атрыманы).

Прыклад «талеранцыйнага» дому малітвы ў вёсцы Фрэзах (Аўстрыя)

Па выданьні патэнту на тэрыторыі Прэдлітавіі зборы паўсталі ў такіх мясьцінах, як Вена, Верхняя Аўстрыя, Трыест і Прага. Агулам за тры рокі па выданьні патэнту ў Аўстрыі і па-за Аўстрыйскай Сылезіяй паўстала 50 збораў. Ва ўсходняй частцы Аўстрыйскай Сылезіі — на Цешынскай Сылезіі — знаходзілася найбольшая на той час суполка лютэранаў на тэрыторыі Прэдлітавіі. Гэтую правінцыю ад астатніх адрозьнівала тое, што тут ужо існавала г. зв. царква ласкі (Царква Ісуса ў Цешыне), таму патэнт быў тут прыняты ў іншай фармулёўцы^[3]. Дзякуючы выданьню Талеранцыйнага патэнту да цешынскай царквы далучыліся новыя зборы рэгіёну: у Бельскай, Яважы, Блудавіцах, Комарнай Льготцы, Вісьле, Быстржыцах, Устрані, Галешаве, Наўсях, Драгомысьлі, Старой Бельскай. У заходняй, опаўскай частцы правінцыі паўстаў толькі адзін збор у Голчавіцах (ням. Hillersdorf).

У наступныя рокі выдадзеныя яшчэ некалькі дэкрэтаў, дапаўняючых патэнт, у тым ліку з мэтаю стрыманьня далейшага разьвіцьця эвангельскай царквы на тэрыторыі дзяржавы. Поўнае ўраўнаваньне ў рэлігійных правох адбылося ў сярэдзіне XIX стагодзьдзя ў пару Вясны народаў.

Глядзіце таксама

• Пратэстанцкі патэнт