Тэадор Мэйман

Тэадо́р Гэ́ральд Мэ́йман (11 ліпеня 1927 — 5 траўня 2007) — амэрыканскі фізык, які стварыў першую практычную мадэль лязэра. Узнагароджаны Японіскай прэміяй. Аўтар кнігі «Лязэрная адысея».

Тэадор Мэйман
Дата нараджэньня	11 ліпеня 1927(1927-07-11)[1][2][3]
Месца нараджэньня	Лос-Анджэлес, Каліфорнія, ЗША
Дата сьмерці	5 траўня 2007(2007-05-05)[4][1][2] (79 гадоў)
Месца сьмерці	Ванкувэр, Брытанская Калумбія, Канада
Прычына сьмерці	mastocytosis[d]
Месца вучобы	Стэнфардзкі ўнівэрсытэт (1955)[5] Каларадзкі ўнівэрсытэт у Боўлдэры[d] (1949)[5]
Занятак	фізык
Навуковая сфэра	фізыка
Месца працы	Northeastern University[d] Hughes Aircraft Company[d]
Вядомы як	вынаходнік лязэра
Сябра ў	Нацыянальная акадэмія навук ЗША[6] і Нацыянальная інжынэрная акадэмія ЗША[d][7]
Навуковы кіраўнік	Ўіліс Лэмб[d]
Узнагароды	мэдаль Ст’юарта Балантайна[d] (1962) прэмія Олівера Э. Баклі па фізіцы кандэнсаванага стану[d] (1966) прэмія Вольфа ў галіне фізыкі[d] (1983) Нацыянальная Заля славы вынаходнікаў[d] (1984) R. W. Wood Prize[d] (1976) сябра Амэрыканскага фізычнага таварыства[d] Японская прэмія[d] (1987) ганаровы член Каралеўскай калегіі хірургаў Англіі[d] (1994)
Тэадор Мэйман у Вікісховішчы

Жыцьцё і кар’ера

Мэйман нарадзіўся ў Лос-Анджэлесе. У юнацтве Мэйман зарабляў грошы на вучобу ў каледжы рамонтам электрычных прыладаў і радыёпрыймачоў. Закончыў Калярадзкі ўнівэрсытэт (Боўлдэр) і атрымаў ступень бакаляўра навук у галіне інжынэрнай фізыкі ў 1949 годзе, пасьля чаго паступіў на працу ў Стэнфардзкі ўнівэрсытэт, дзе атрымаў ступень магістра навук у вобласьці электроннай інжынэрыі ў 1951 годзе і кандыдацкую дысэртацыю ў 1955 годзе.

Лязэр, створаны Мэйманам, меў у якасьці працоўнага рэчыва сынтэтычны рубін, крышталь якога зрабіў Ральф Хатчэсан, і ўпершыню пачаў працу 16 траўня 1960 году ў дасьледчыцкай лябараторыі Г’юза ў горадзе Малібу, штат Каліфорнія. Пасьля працяглай барацьбы за першынство некалькі патэнтаў на лязэр былі аддадзеныя Гордану Гоўлду. У 1962 годзе ўзнагароджаны прэміяй Інстытуту Франкліна.

Пасьля працы ў лябараторыі Г’юза Мэйман перайшоў працаваць у Quantatron, дзе на яго ўсклалі абавязкі пра каардынацыі дасьледаваньняў лязэраў. У 1962 годзе Мэйман узначаліў карпарацыю Корад (Korad Corporation), якая была заснаваная ў тым жа годзе ў якасьці даччыннага прадпрыемства Union Carbide. Апошняя кампанія набыла лязэрныя ўстаноўкі, якія належалі Quantatron. У карпарацыі Корад займаліся дасьледаваньнямі, распрацоўкай і вытворчасьцю лязэраў. Пасьля продажу карпарацыі Корад карпарацыі Union Carbide у 1968 годзе, Мэйман утварыў Асацыяцыю Мэймана.

За распрацоўку лязэра Мэйман двойчы намінаваўся на нобэлеўскую прэмію ў галіне фізікі і адначасова стаў акадэмікам Нацыянальнай акадэміі навук ЗША і Нацыянальнай інжынэрнай акадэміі. Атрымаў прэмію Олівэра Баклі ў 1966 годзе. У 1983—1984 гадох атрымліваў узнагароду Вольфа па фізыцы, у тым жа годзе ўнесены ў нацыянальную Залю славы вынаходнікаў.

Мэйман памёр ад хранічнага трамбозу 5 траўня 2007 году ў Ванкувэры (Канада), дзе жыў са сваёй жонкай.