Уладзімер Глушакоў

Уладзі́мір Сьцяпа́навіч Глушако́ў (нар. 7 красавіка 1952, Давыд-Гарадок) — беларускі пісьменьнік^[1].

Уладзімер Глушакоў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1952 Давыд-Гарадок, Пінская вобласьць, БССР, СССР
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік
Жанр	раман і эсэ
Мова	беларуская мова
Узнагароды

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў старажытным палескім мястэчку Давыд-Гарадок^[2], дзе скончыў сярэднюю школу. Затым вучыўся ў Мар’інагорскім саўгасе-тэхнікуме, у Белдзяржунівэрсытэце. Пасьля службы ў арміі працаваў на Менскім трактарным і маторным заводах.

У 2001 годзе 0 намесьнік старшыні Дзяржкамдруку і сябар Саюзу пісьменьнікаў. Быў пастаўлены выканаўцам абавязкаў дырэктара друкарні “Мэджык”. За тыдзень новае службы Глушакова быў арыштаваны наклад газэты “Рабочы”, а “Предпринимательская газета” выйшла зь белымі плямамі на месцы “няправільных артыкулаў”^[3].

Творчасьць

У 1981 годзе скончыў Літаратурны інстытут імя Горкага ў Маскве. Працаваў у часопісе «Нёман», у «Беларускай думцы»…

Выдаў кнігі прозы «Насеньне», «Тёплые листья тополей», «Цветение калины», «На круги своя», «Расплата» (1993), «Развітаньне на пачатку вясны» (2001)^[4] і інш.

Прызнаньне

• Сябра Саюзу пісьменьнікаў Беларусі (Менскае гарадзкое аддзяленьне)^[5].

Ляўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь.