Уладыслаў Андэрс

польскі генэрал From Wikipedia, the free encyclopedia

Уладыслаў Андэрс
Remove ads

Уладыслаў Альбэрт Андэрс (па-польску: Władysław Albert Anders; 11 жніўня 1892, Блоне каля Кросьневіц, Кутнаўскі павет — 12 траўня 1970, Лёндан) — Генэрал Броні (Генэрал Войска), Кіраўнік польскіх узброеных фармаваньняў у 1944—1945 гадах.

Thumb
Уладыслаў Андэрс

Біяграфія

Нарадзіўся на землях, што ўваходзілі ў склад Расейскай імпэрыі. Бацька Альбэрт Андэрс — аграном, працаваў адміністратарам маёнткаў, маці Эльжбэта. Бацькі былі немцамі па паходжаньні, пратэстанцкага веравызнаньня.

Навучаўся ў варшаўскай рэальнай гімназіі. Пасьля на палітэхніцы ў Рызе. З 1913 году ў расейскім войску. Скончыў кавалерыйскую школу афіцэраў рэзэрву. Удзельнічаў у 1-й сусьветнай вайне, як паручнік драгунаў. Кіраваў швадронам. Быў тройчы паранены. У 1917 годзе скончыў скарочаныя курсы Акадэмі Генэральнага Штабу ў Пецярбургу. Браў удзел у фармаваньні аддзелаў Першага Польскага Корпусу, якім камандываў Юзэф Доўбар-Мусьніцкі. Пасьля капітуляцыі корпусу перад немцамі, вярнуўся дахаты і далучыўся да Войска Польскага. Шэф штабу Арміі Велікапольскай у велікапольскім паўстаньні 1919 году. Пад час польска-бальшавіцкай вайны 1920 году камандываў 15 Палком познанскіх уланаў.

У кастрычніку 1921 году навучаўся ў Вышэйшай вайсковай Школе (Ecole Superieure de Guerre) у Парыжы. Вярнуўся ў Польшчу ў 1924 годзе і быў прызначаны шэфам штабу Генэральнага Інспэктарата Кавалерыі. Зь лістапада 1925 — камэндант Варшавы. Пад час майскага перавароту — шэф штабу ўрадавых войскаў. У 1928—1939 гадах камандзір Крэсовай, а пасьля Наваградзкай Брыгады Кавалерыі, камандзір гарнізону Баранавічы. Адтуль накіраваўся на вайну 1939 году.

Thumb
Андэрс, Уладзіслаў Сікорскі пад час візыта да Сталіна, Куйбышаў, сьнежань 1941 году

Пад час прабіваньня Арміі Познань і Памор’е да Варшавы адмовіўся выконваць загад пра абарону Кампіноскай пушчы, матывуючы тым, што брыгада панесла вялікія страты. З 12 верасьня 1939 году камандуючы апэратыўнай групай кавалерыі. Пасьля цяжкіх баёў пад Мінскам Мазавецкім і Тамашовам Любельскім яму пашчасьціла прабіцца на поўдзень. Здолеў расфармаваць групу кавалерыі на малыя групы, якія мусілі прабівацца да Вугоршчыны. Прабіваючыся разам з адной такой групай 29 верасьня ў ваколіцах Самбару, Андэрс, двойчы паранены, трапіў у савецкі палон.

Утрымліваўся ў львоўскім шпіталі, пасьля ў вязьніцы Львова. 29 лютага 1940 году вывезены ў Маскву ў цэнтральную вязьніцу НКУС на Лубянцы. Пад час 22-месячнага побыту быў на допытах шмат разоў. Адмовіўся ад прапановы пра службу ў Чырвоным войску. Вызвалены пасьля пачатку савецка-нямцкай вайны.

З 4 жніўня 1941 году ствараў Польскія Ўзброеныя Сілы ў СССР. Пасьля эвакуацыі летам 1942 войска і 20 тысячаў цывільных (уратаваных зь вязьніц і лягероў) да Ірану, стаўся камандуючым Польскай Арміі на Ўсходзе (Іран, Палестына) і 2 Польскага Корпусу, якім кіраваў у італьянскай кампаніі (бітва пад Монтэ-Касына). З 2 кастрычніка 1944 да 5 траўня 1945 году выконваў абавязкі Вярхоўнага Галоўнакамандуючага Польскіх Сілаў.

Remove ads

Вонкавыя спасылкі

Уладыслаў Андэрссховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads