Францішак Нарбут

Францішак Нарбут (9 лістапада 1845, Шаўры, Лідзкі павет - 7 сьнежня 1892, Торнуш, Вугоршчына) — капітан узброеных сіл паўстанцаў 1863-64 гг.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Нарбут.

Францішак Нарбут
Дата нараджэньня	9 лістапада 1845(1845-11-09)
Месца нараджэньня	Шаўры, Лідзкі павет, Віленская губэрня, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	7 сьнежня 1892(1892-12-07) (47 гадоў)
Месца сьмерці	Трновец-над-Вагам[d], Шальская акруга, Нітранскі край, Славаччына
Месца пахаваньня	Трновец-над-Вагам[d]
Месца вучобы	Віленскі шляхецкі інстытут[d] юрыдычны факультэт СПбДУ[d] (1861)
Бацька	Тэадор Нарбут
Маці	Крысціна з Садоўскіх[d]

Жыцьцяпіс

Адзін з сыноў Тэадора Нарбута. Вучыўся на факультэце права Пецярбурскага ўнівэрсытэту, дзе ўступіў у падпольную арганізацыю польскіх студэнтаў. Пасьля таго, як арганізацыю раскрылі, вымушаны быў у 1861 годзе пакінуў вучобу і ад’ехаў у Вільню. Потым нелегальна зьехаць за граніцу Расеі. Спачатку у Брусэль, потым у Жэнэву.

З пачаткам паўстаньне ў 1863 годзе далучыўся да атрадаў Мар'яна Лангевіча, дзе адразу служыў у пяхотным аддзеле ў рангу капітана, а потым прымаў удзел у стварэньні кавалерыйскага аддзелу^[1].

Пасьля паразы нацыянальна-вызваленчага руху на Беларусі эмігрыраваў у Францыю, дзе нейкі час галадаў, пакуль не сустрэў сваю сястру Тэадору Манчуанску, якая дапамагла яму. Потым зьехаў у Бэльгію, нарэшце пераехаў у Вугоршчыну, дзе і асеў. Там Францішак Нарбут ажаніўся з Ізабэлай Сейлар, працаваў чыгуначным інжынэрам^[2].

Памёр у вугорскім горадзе Торнуш 7 сьнежня 1892 году, дзе і пахаваны.