Фрэнсіс Актавіюс Грынфэл

Фрэнсіс Актавіюс Грынфэл (па-ангельску: Francis Octavius Grenfell) — брытанскі вайсковец, уладальнік крыжа Вікторыі, найвялікшай і найпрэстыжнай узнагароды войскаў Вялікабрытаніі і Садружнасьці нацыяў.

Фрэнсіс Актавіюс Грынфэл Francis Octavius Grenfell
4 ліпеня 1880 — 24 траўня 1915
Месца нараджэньня	Сурэй
Месца сьмерці	Бэльгія
Прыналежнасьць	Брытанская армія
Род войскаў	Брытанская армія[d]
Гады службы	1900—1915
Званьне	капітан
Частка	9-ы Яе Вялікасьці Каралеўскі ўланскі полк
Бітвы/войны	Другая англа-бурская Першая сусьветная
Узнагароды	Крыж Вікторыі
Фрэнсіс Актавіюс Грынфэл у Вікісховішчы

Біяграфія

Мэмарыяльная шыльда зь пералікам імёнаў салдат 9-га Яе Вялікасьці Каралеўскага ўланскага палка, загінулых у часе Першай сусьветнай вайны

Фрэнсіс нарадзіўся 4 верасьня 1880 году ў Сафіі і Паска дзю прэ Грынфэл (Sophia and Pascoe Du Pre Grenfell). Ён быў адным з 15 дзяцей. Яго блізьнюк, Рывэрсдэйл Грынфэл (Riversdale Grenfell), таксама служыў у 9-м палку і быў забіты ў баі ў верасьні 1914 году. Дзедам па матчынай лініі быў адмірал Джон Паска Грынфэл (John Pascoe Grenfell), дзядзькам — маршал Фрэнсіс Грынфэл, 1-ы барон Грынфэлл. Старэйшы брат, лейтэнант Робэрт Сэптымус Грынфэл (Robert Septimus Grenfell), 21-й полк, быў забіты ў кавалерыйскай атаке ў бітве пры Омдурмане ў 1898 годзе.

Яшчэ трое братоў, Сэсіл (Cecil), Говард Максвэл (Howard Maxwell) і Артур Мортан (Arthur Morton) даслужыліся да званьня падпалкоўнікаў брытанскага войска. Кузэн, лейтэнант Клёд Георг Грынфэл (Claude George Grenfell), быў забіты ў англа-бурскіх войнах, і яшчэ двое кузінаў, Джуліян (Julian), паэт, і яго брат, Джэралд Ўільям (Gerald William), былі забітыя ў Першую сусьветную вайну^[1].

Усе дзевяць братоў Грынфэла гулялі ў пола. Фрэнсіс і яго брат Рывэрсдэйл лічыліся лепшымі гульцамі ў сям’і. Яны былі ў камандзе, якая выйграла American Open, а таксама ў камандзе, што выйграла чэмпіёнскі кубак Гэрлінгэма^[2].

Сам Грынфэл паступіў на службу ў 1900 годзе.

24 жніўня 1914 году ля Андрэгніса ў Бэльгіі капітан Грынфэл паехаў з палком у атаку супраць вялікай колькасьці нямецкае пяхоты. Страты былі вельмі цяжкія, і капітан быў пакінуты ў якасьці старэйшага афіцэра. Ён зьбіраў частку палка за чыгуначным насыпам, калі ў яго двойчы стрэлілі і цяжка ранілі. Аднак, незважаючы на свае раны, калі да яго зьвярнуўся за дапамогай у выратаваньні гарматаў маёр Эрнэст Райт Аляксандар (Ernest Wright Alexander) 119-й батарэі Каралеўскай палявой артылерыі, ён і некалькі добраахвотнікаў, пад градам куль, дапамагалі цягнуць і пхаць прылады з-пад зоны агню суперніка.

За мужнасьць ў барацьбе зь непераўзыйдзенай пяхотай ля Андрэгісу, Бэльгія, 24 жніўня 1914 году, і за мужныя паводзіны пры аказаньні дапамогі для аховы гарматаў 119-й батарэі Каралеўскай палявой артылерыі каля Даўбону ў гэтыж дзень. Арыгінальны тэкст  (анг.) For gallantry in action against unbroken infantry at Andregnies, Belgium, on 24th August 1914, and for gallant conduct in assisting to save the guns of the 119th Battery, Royal Field Artillery, near Doubon the same day — London Gazette: no. 28976, p. 9373

24 траўня 1915 быў забіты ў баі^[3][4].

Ягоны крыж дэманструецца ў палкавым музэі 9-га/12-га палкоў каралеўскіх уланаў у Музэі і мастацкай галерэі Дэрбі.