Царква Ўваскрасеньня Хрыстова (Слуцак)

Царква Ўваскрасеньня Хрыстова — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Слуцку. Знаходзілася ў Старым Месьце, на Рынку пры пачатку Востраўскай вуліцы. Твор традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры.

Помнік сакральнай архітэктуры
Царква Ўваскрасеньня Хрыстова
Краіна	Беларусь
Места	Слуцак
Каардынаты	53°00′21″ пн. ш. 27°32′01″ у. д.
Эпархія	Слуцкая япархія[d]
Царква Ўваскрасеньня Хрыстова на мапе Беларусі Царква Ўваскрасеньня Хрыстова

Гісторыя

Званіца (налева), да 1918 г.

Вялікае Княства Літоўскае

Паводле гістарычных зьвестак, Уваскрасенская царква ў Слуцку ўжо існавала да 1483 году. У пачатку 1740-х гадоў будынак царквы згарэў.

У 1785—1787 гадох вялося будаваньне новай драўлянай царквы.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Слуцак апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, царква канчаткова перайшла ў валоданьне Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы). У 1845 годзе да яе прыпісалі царкву Нараджэньня Хрыстова, у другой палове XIX ст. — Барбарынскую і Стафанаўскую могілкавыя цэрквы.

Найноўшы час

У 1927 гозе савецкія ўлады зачынілі царкву. У пачатку 1930-х гадоў будынак царквы, перароблены пад 2-павярховы інтэрнат, згарэў.

Архітэктура

Помнік традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры. Стаяла на каменным падмурку і ў пляне мела форму выцягнутага прастакутніка. Усярэдзіне гонтавага даху ўзвышаўся купал на 8-гранным сьветлавым барабане. Ашаляваныя сьцены праразаліся вокнамі ў два ярусы (першы ярус — з кратамі). Да алтара з паўночнага боку далучалася рызьніца. Існавала трое ўваходных дзьвярэй.

Усярэдзіне мела купальнае скляпеньне. Інтэр’ер вылучаўся 3-ярусным іканастасам з 18 абразамі.

Налева ад увахода, каля агароджы, асобна стаяла драўляная званіца з чатырма званамі^[1].