Цодзік Даўгапольскі

Цодзік Львовіч Даўгапо́льскі (11 жніўня 1879, Гарадок —16 ліпеня 1959, Менск) — жыдоўскі пісьменьнік зь Беларусі.

Цодзік Даўгапольскі
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	11 жніўня 1879(1879-08-11)[1] Гарадок, Гарадоцкі павет, Віцебская губэрня, Расейская імпэрыя[1]
Памёр	16 ліпеня 1959(1959-07-16)[1] (79 гадоў) Менск, БССР, СССР або Ленінград, РСФСР, СССР[1]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік, паэт
Гады творчасьці	1898 — 1959
Жанр	паэзія і проза
Мова	ідыш і расейская мова

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў горадзе Гарадку Віцебскай губэрні ў сям’і мэламэду. Вучыўся і працаваў на шчаціннай фабрыцы ў Невелі. Экстэрнам здаў іспыт на званьне хатняга настаўніка і працаваў у вёсцы Захар’іна Магілёўскай губэрні. У 1912 годзе вярнуўся ў Гарадок і на працягу шасьці гадоў узначальваў жыдоўскую вучэльню. Быў актыўным сябрам Бунду. Пасьля Кастрычніцкай рэвалюцыі працаваў інструктарам Наркаму адукацыя, дырэктарам дзіцячага дому ў Віцебску, пазьней — у газэтах і часопісах. З 1933 году працаваў у Дзяржвыдзе БССР. У 1937 годзе быў арыштаваны і асуджаны. Адбываў пакараньне ў Казахстане і быў вызвалены ў 1943 годзе.

Творчасьць

Друкавацца пачаў у 1914 годзе (зборнік «Карціны з мястэчка»). Пісаў на ідышы, беларускай і расейскай мовах. Аўтар раманаў, аповесьцей, нарысаў, фэльетонаў і п'ес. У 1931 годзе выйшаў зборнік вершаў «З маім пяром у руцэ».

Сярод апублікаванага:

• раманы «Каля адчыненай брамы» (1928, беларускі пераклад 1931), «Шоўк» (1934), «На савецкай зямлі» (1931);
• аповесьць «Агітпоезд» (1934, беларускі пераклад 1935);
• п’есы «Бітва машын», «Да апошняга»;
• Dem Zeydns Kloles. Дэм зэйдес клолэс^[2]

і інш.