Шчасьце (Украіна)

Шча́сьце (па-ўкраінску: Щастя) — места ў Луганскай вобласьці, места-спадарожнік Луганску, падпарадкаванае Луганскай мескай радзе. Знаходзіцца на левым беразе ракі Северскі Данец. Насельніцтва на 2011 год — 13 105 асобаў. Асноўны прамысловы аб’ект — Луганская цеплавая электрастанцыя.

Шчасьце
укр. Щастя
Царква сьвятой Кацярыны
Герб Шчасьця
Дата заснаваньня:	XVIII стагодзьдзе
Места з:	1963
Краіна:	Украіна
Вобласьць:	Луганская
Раён:	Новаайдарскі
Мэр:	Вадзім Жыўлюк
Плошча:	1,11 км²
Вышыня:	45 м н. у. м.
Насельніцтва (2011)
колькасьць:	▼ 13 105 чал.[1]
шчыльнасьць:	11 806,31 чал./км²
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Тэлефонны код:	642
Паштовы індэкс:	91483
КОАТУУ:	4410161400
Нумарны знак:	BB, НВ / 13
Геаграфічныя каардынаты:	48°44′17″ пн. ш. 39°13′52″ у. д.
Шчасьце на мапе Ўкраіны Шчасьце
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
http://www.schastye-rada.gov.ua/

Мінуўшчына

Места паўстала ў 1963 на месцы вёскі, заснаванае прыгоннымі-ўцекачамі ў сярэдзіне XVIII стагодзьдзя. У 1754 року імпэратрыца Кацярына II падаравала землі, прылеглыя да Данца, і сялянаў свайму прыдворнаму — Рыгору Кавалінскаму. Ад прозьвішча ўласьніка вёска «ў народзе» стала называцца Кавалінкаю.

Паводле зьвестак на 1864 рок у казённай вёсцы Старабельскага павету Харкаўскай губэрні жыло 510 асобаў (250 мужчынскай стаці й 260 — жаночай), налічвалася 49 дваровых гаспадарак^[2].

Па стане на 1885 рок — у Стараайдарскай воласьці, 661 жыхар, 96 дваровых гаспадарак^[3].

Паводле перапісу 1897 року колькасьць жыхароў узрасла да 830 асобаў (420 мужчынскай стаці і 410 — жаночай), зь якіх усе — праваслаўнае веры^[4].

Паводле зьвестак 1914 року — 1230 жыхароў^[5]. Дзейнічала 2-клясная парафіяльная школа. У гэтым жа годзе памешчык Пятро Кавалінскі з жонкай Кацярынай пабудавалі цагляны Сьвята-Кацярынінскі храм.