Эдуард Малафееў

Эдуа́рд Малафе́еў (нар. 2 чэрвеня 1942 году) — савецкі і беларускі футбаліст і трэнэр. Згуляў 40 матчаў за зборную СССР, у якіх забіў 6 гадоў. У 1984—1986 гадах быў галоўным трэнэрам зборнай СССР, а ў 2000—2003 — зборнай Беларусі. Уваходзіць у Клюб беларускіх бамбардзіраў для футбалістаў, якія забілі 100 і болей галоў на найвышэйшым узроўні^[3]. Найлепшы трэнэр Беларусі 2001 году.

Эдуард Малафееў
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся	2 чэрвеня 1942(1942-06-02)[1][2] (83 гады) Краснаярск, РСФСР, СССР
Рост	175 см
Вага	74 кг
Пазыцыя	нападнік
Клюбы
Гады	Клюб	Гульні (галы)¹
1960	Авангард-Кортэк[d]
1961—1962	Спартак Масква	4 (0)
1963—1974	Дынама Менск	278 (114)
Зборныя
1963—1968	СССР	40 (6)
1964—1968	Soviet Union Olympic football team[d]	4 (0)
Трэнэрскія клюбы
1977—1978	Дынама Берасьце
1978—1983	Дынама Менск
1979	БССР[d]
1983—1984	Soviet Union Olympic football team[d]
1985—1987	Дынама Масква
1988—1991	Дынама Менск
1992	Нарзан[d]
1993—1994	Цюмень[d]
1995	Менск
1995	Цюмень[d]
1996—1998	Анжы Махачкала
1998—2000	Машынабудаўнік[d]
2001—2002	Дынама Менск
2003	Факел
2005—2006	Коўна
2006	Гарт оф Мідлотыян
2006—2007	Партызан Менск
2007	Шылакарчма[d]
2008—2009	Дынама Санкт-Пецярбург[d]
2009—2010	Шахцёр Салігорск
2010	Дынама Санкт-Пецярбург[d]
2011	Пскоў-747[d]

Кар’ера

Клюбная

Пачынаў кар’еру ў Каломне, баронячы колеры мясцовага клюбу «Авангард». Пазьней гуляў за маскавіцкі «Спартак». Спачатку выступаў за дубль «чырвона-белых», у першым жа матчы адзначыўшыся хет-трыкам. Усяго за дубль здолеў правесьці больш за 20 галоў, чаму ня здолілі зашкодзіць ані прыступ апэндыцыту, ані траўма прыдалоньня. За сэзон галоўны трэнэр каманды Мікіта Сіманян пачаў прыцягваць Малафеева да матчаў асноўнай каманды. Не зважаючы на ​​тое, што да канца сэзону ён згуляў толькі чатыры матчы, свой залаты мэдаль чэмпіёна СССР атрымаць здолеў.

У 1963 годзе быў запрошаны ў менскае «Дынама». Дэбютны сэзон атрымаўся ўдалы, бо менчукі другі раз у гісторыі здабылі бронзавыя мэдалі чэмпіянату СССР, а сам Малафееў стаў другім бамбардзірам чэмпіянату, улучыўшы 21 гол за першынства. Характэрна, што першы свой гол на найвышэйшым узроўні пацэліў у браму «Спартака», рэалізаваўшы пэнальці. У Менску Малафееў цягам дзесяці сэзонаў гуляў у зьвязцы зь Міхаілам Мустыгіным, выступаючы ў ролі адцягнутага форварда. У хуткім часе гулец здолеў стаць улюбёнцам беларускіх заўзятараў і сапраўдным лідэрам каманды, атрымаўшы капітанскую повязь. У 1965 году дапамог дынамаўцам дайсьці да фіналу Кубка СССР, дзе яны саступілі «Спартаку», аднак у чэмпіянатах СССР каманда выступала нестабільна, чаргуючы ўдалыя сэзоны з дрэннымі.

У 1972 годзе Малафееў атрымаў сур’ёзную траўму сярпку сустаўнага, пасьля чаго пачаў задумвацца аб завяршэньні гульнёвай кар’еры. Апошнія два сэзоны зьяўляўся на полі толькі эпізадычна, а «Дынама» ў выніку вылецела ў Першую лігу. У гэтым турніры нападнік і завяршыў кар’еру, адзначыўшыся пяцьцю забітымі галамі. За «Дынама» правёў 114 галоў, што дазволіла ўвайсьці ў склад клюба Грыгорыя Фядотава.

Міжнародная

Малафееў упершыню быў выкліканы ў склад зборнай СССР у 1963 годзе Канстанцінам Бескавым, дэбютаваўшы ў матчы супраць зборнай Вугоршчыны. Разам з камандай браў удзел у чэмпіянаце Эўропы 1964 году і, не зважаючы на тое, што на полі не зьяўляўся, стаў срэбраным прызэрам турніру. Больш заўважную ролю ў зборнай адгуляў на чэмпіянаце сьвету ў Ангельшчыне, дзе савецкая зборная адзіны раз у гісторыі дакрочыла да паўфіналу турніру. У першым матчы супраць зборнай КНДР Малафееў зрабіў дубль, пацэліўшы першы і трэці галы ў матчы, а сама сустрэча скончылася зь лікам 3:0. Яшчэ адным голам ён адзначыўся ў матчы за трэцяе месца ў браму зборнай Партугаліі, аднак савецкая зборная саступіла зь лікам 1:2. Апошнім турнірам для Малафеева ў складзе зборнай стаў чэмпіянат Эўропы 1968 году.

Трэнэрская праца

Па заканчэньні кар’еры перайшоў на трэнэрскую працу. У 1978 годзе ачоліў менскае «Дынама», якое прывёў да золата чэмпіянату СССР у 1982 годзе. Пазьней яшчэ два разы вяртаўся ў «Дынама» (1988—1991, 2001—2002). У 1984—1986 гадах быў галоўным трэнэрам зборнай СССР, якая пад ягоным кіраўніцтвам перамагла ў адборачным турніры да чэмпіянату сьвету 1986 году.

Таксама трэнаваў розныя клюбы Расеі, Беларусі і Летувы. У 2000—2003 быў галоўным трэнэрам зборнай Беларусі, якую прывёў да найлепшага дасягненьня, як то трэцяга месца ў адборачным турніры да чэмпіянату сьвету 2002 году.

У сьнежні 2009 году быў прызначаны галоўным трэнэрам салігорскага «Шахцёра». Абяцаў прывесьці клюб да залатых мэдалёў чэмпіянату, але праз хваробу пакінуў пасаду галоўнага трэнэра ўжо ў траўні 2010 году. У 2010—2011 гадах зноў працаваў у Расеі, а з 2012 году працуе ў структуры менскага «Дынама», куруючы моладзевыя каманды.

Дасягненьні

Гулец

• Паўфіналіст чэмпіянату сьвету 1966 году

Трэнэр

• Чэмпіён СССР: 1982