Сьвінка (хвароба)

Сьвінка — запаленьне калявушных (радзей падсківічных і пад’язычных) сьлінных, плоцевых і падстраўнікавых залозаў, нэрвовай сыстэмы.

Сьвінка
Хворае на сьвінку дзіця (2006 г.)
Сынонімы	эпідэмічны паратыт
Спэцыяльнасьць	пэдыятрыя
Сымптомы	напуханьне і боль у вобласьці ніжняй сківіцы
Ускладненьні	бясплоднасьць, глухата, цукровы дыябэт
Звычайна праяўляецца	17-ы дзень пасьля заражэньня
Працягласьць	7-10 дзён
Прычыны	вірус сьвінкі
Фактары рызыкі	курэньне[d][1]
Мэтад дыягностыкі	аналіз крыві на вірус і антыцелы
Прафіляктыка	прышчэпка
Лекі	імунаглябулін
Сьмяротнасьць	1 з 10 000 (2006 г.)
Сьвінка ў Вікісховішчы

Узбуджальнікам служыць РНК-зьмяшчальны вірус. Хварэюць пераважна дзеці і падлеткі. Крыніцай заражэньня ёсьць хворыя на сьвінку. Заражэньне звычайна адбываецца паветрана-кропельным шляхам. Хвароба пакідае стойкі імунітэт. Прыкметы: павышаная тэмпэратура цела, боль у вобласьці ніжняй сківіцы пры адкрываньні рота і жаваньні, напухаюць і баляць пашкоджаныя залозы. Ускладненьні: бясплоднасьць, глухата і цукровы дыябэт. Лячэньне тэрапэўтычнае^[2]. Для прадухіленьня хваробы дзецям ва ўзросьце 1 год і 6 гадоў робяць камбінаваную прышчэпку супраць сьвінкі, адру і краснухі^[3].