Бясплоднасьць

Бяспло́днасьць — няздольнасьць дарослага арганізма даваць даваць жыцьцяздольнае патомства.

Бясплоднасьць
Сынонімы	бясплодзьдзе
Спэцыяльнасьць	уралёгія, гінэкалёгія
Ускладненьні	хутчэйшае старэньне і схільнасьць да раку
Прычыны	узьдзеяньне супрацьзачаткавага сродку, нястача вітамінаў і спарон
Фактары рызыкі	запаленьне кнуравывадных шляхоў і маціцы, ганарэя і сухоты
Мэтад дыягностыкі	адсутнасьць цяжарнасьці цягам году пры рэгулярным плоцевым жыцьці без засьцярогі
Лячэньне	штучнае асемяненьне
Лекі	гармоны: ганадалібэрын, ганадатрапін
Частасьць	113 млн (2015 год)
Бясплоднасьць у Вікісховішчы

Пры адсутнасьці цяжарнасьці цягам году пры рэгулярным плоцевым жыцьці без засьцярогі шлюб лічаць бясплодным. Пры відавочнай паталёгіі жонкі або мужа дыягназ правамоцны раней. Бясплодныя шлюбы ёсьць мэдыка-дэмаграфічнай праблемай. На 1995 год яны складалі 15% ад агульнага ліку шлюбаў і вагаліся ад 10 да 30% у залежнасьці ад краіны. Пашырэньне хваробы абумоўліваецца забруджаньнем навакольнага асяродзьдзя, узьдзеяньнем супрацьзачаткавага сродку, перасяленьнем насельніцтва, нездаровым ладам жыцьця і спаронам. Яна выклікае хутчэйшае старэньне арганізма, павышаную схільнасьць да раку і скарачае працягласьць жыцьця. Лячэньне бясплодзьдзя праводзяць тэрапэўтычна і хірургічна, а таксама праз штучнае асемяненьне^[1].

Віды

• Першасная (70%, з пачатку плоцевага жыцьця праз эндакрынную паталёгію) і другасная (праз запаленчую хваробу).
• Абсалютная і адносная.
• Набытая і прыроджаная.
• Пастаянная і часовая.
• Паталягічная і фізыялягічная.
• Арганічная і функцыянальная.
• Гвалтоўна вымушаная і добраахвотна ўсьвядомленая^[1].

Чыньнікі

Агульныя прычынамі бясплодзьдзя служаць: парушэньне кнуратварэньня і аагенэзу, а таксама хады зачацьця — апладненьня і перамяшчэньня аплодненай заплодкавай вузы да імплянтацыі. Да 30% выпадкаў хваробы ў мужчынаў зьвязаныя з хваратворнымі зьмяненьнямі кнуры, а таксама хібамі разьвіцьця і хваробамі кнуравывадных шляхоў, якія парушаюць жыцьцяздольнасьць і рухомасьць народкаў ды будову кнурной плязмы. Іншымі чыньнікамі служаць ганарэя і сухоты. Прычынамі да 70% усіх выпадкаў бясплоднасьці ў жанчынаў служаць парушэньні маціцы, яе трубак і шыйкі, а таксама эндакрыннай сыстэмы і атрыманыя пры родах. Гэтыя парушэньні ўзьнікаюць празь хібы разьвіцьця плоцевых органаў, парушэньне дзейнасьці яечнікаў і іншых залозаў унутранай сакрэцыі, нястачу вітамінаў у арганізьме, хранічныя запаленчыя хваробы і пухліны, а таксама праз спайкавы працэс^[1].

Беларусь

За 2001—2013 гады лік бясплодных жанчынаў у Беларусі павялічыўся ўдвая, у выніку чаго іх доля сярод жанчынаў Беларусі дасягнула 14,5%^[2]. На 2014 год у Беларусі налічвалася на 100 000 насельніцтва 148 выпадкаў жаночай бясплоднасьці і 24 выпадкі мужчынскай^[3].

У жывёлаў

Бясплодзьдзе ў жывёлаў бывае набытым і прыроджаным. Бясплоднай лічаць маладую самку, што не апладнілася празь месяц пасьля дасягненьня фізыялягічнай сьпеласьці, і самку, што празь месяц пасьля родаў была асемянёная, але не апладнілася. У цялушак — пасьля 18 месяцаў, у кабылаў — 3 гады, у ярак — 12 месяцаў, у сьвінак — 9 месяцаў. Асноўнымі прычынамі парушэньня плоднасьці жывёлаў служаць: 1) недастатковае і залішняе харчаваньне, 2) нястачу вітамінаў А, Е, Д і Б, а таксама такіх мінэральных рэчываў, як кальц і фосфар, ды такіх мікраэлемэнтаў, як ёд, кобальт, медзь, марганец і цынк; 3) перакормліваньне канцэнтраванымі кармамі, 4) недастатковае кармленьне цяжарнай жывёлы і маладняка. Таксама прычынай хваробы могуць быць плоцевыя хваробы, хваратворныя роды, затрымка пасьледу, субінвалюцыя маціцы, а таксама захворваньні трыхаманоз, кампілабактэрыёз і бруцэлёз^[1].