Ян Колар

Ян Колар (па-славацку: Ján Kollár; 29 ліпеня 1793, Мошаўцэ — 24 студзеня 1852, Вена) — славацкі палітык, паэт, этнограф, філёзаф і лютэранскі сьвятар.

Ян Колар
Ján Kollár
Род дзейнасьці	палітык, паэт, этнограф, філёзаф і лютэранскі сьвятар
Дата нараджэньня	29 ліпеня 1793
Месца нараджэньня	Мошаўцэ
Дата сьмерці	24 студзеня 1852
Месца сьмерці	Вена
Месца пахаваньня	Альшанскія могілкі[d][1]
Месца вучобы	Енскі ўнівэрсытэт[d]
Занятак	пісьменьнік, мовазнавец, паэт, філёзаф, пэдагог, прафэсар унівэрсытэту, археоляг, палітык, фальклярыст, настаўнік, зьбіральнік народных сьпеваў, прапаведнік, гісторык, славіст
Навуковая сфэра	славістыка[d][2], літаратура[2], багаслоўе[2], філялёгія[2] і гістарыяграфія[2]
Месца працы	Венскі ўнівэрсытэт
Псэўданімы	Čechobratr Protištúrsky[2] і Čechobratr Protištúrský[2]
Сябра ў	Таварыства сэрбскай пісьменнасьці[d] і Кракаўскае навуковае таварыства[d][3]
Подпіс
Ян Колар у Вікісховішчы

Навучаўся ў гімназіі ў Крэмінцы, Банскай Быстрыцы. У 1812—1815 у лютэранскім ліцэі ў Браціславе. У 1817—1819 вывучае тэалёгію ў Енскім унівэрсытэце. У 1819—1849 быў сьвятаром у Пэшці, падчас рэвалюцыі 1848—1849 гг. у Вугоршчыне служыў сакратаром пры двары аўстрыйскага імпэратара. У 1849 годзе, у якасьці падзякі славакам, якія бралі ўдзел у рэвалюцыі на баку аўстрыйцаў, прызначаны прафэсарам Відзенскага ўнівэрсытэту. Колар быў адным з ідэолягаў славацкага нацыянальнага адраджэньня, які, аднак, прытрымліваўся поглядаў неабходнасьці выкарыстаньня славакамі чэскай мовы, што пазьней выклікала канфлікт зь Людавітам Штурам, які прапагандаваў славацкую мову.

Астатнія гады жыцьця, пачынаючы з 1849 г., Колар правёў у Вене, дзе ўзначальваў ва ўнівэрсытэце катэдру славянскай археалёгіі. Памёр Колар 24 студзеня 1852 у Вене.