Аляксандар Мрочак

Алякса́ндар Гена́дзевіч Мро́чак (нар. 14 траўня 1953, Менск, Беларусь) — беларускі мэдык-кардыёляг. Доктар мэдыцынскіх навук (1987), прафэсар (1989).

Аляксандар Мрочак
Дата нараджэньня	14 траўня 1953 (72 гады)
Месца нараджэньня	Менск
Месца вучобы	Менскі мэдыцынскі інстытут
Занятак	навуковец, лекар, кардыёляг
Навуковая сфэра	кардыялёгія
Месца працы	Беларуская мэдычная акадэмія пасьлядыплёмнай адукацыі[d] Рэспубліканска-навукова-практычны цэнтар «Кардыялёгія»[d]
Навуковая ступень	доктар мэдычных навук[d]
Узнагароды	Ганаровая грамата Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь[d]

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Мрочак (неадназначнасьць).

Жыцьцяпіс

Скончыў Менскую сярэднюю школу №35 (1970), лекарскі факультэт Менскага мэдыцынскага інстытуту (1976). Кандыдат мэдычных навук (1982), доктар мэдычных навук (1988).

1976—1977 — працаваў лекарам-інтэрнам па тэрапіі Менскай абласной клінічнай больніцы. 1977—1978 — лекар кардыялягічнага аддзяленьня Менскай абласной клінічнай больніцы.

1978—1981 — асьпірант катэдры кардыялёгіі і функцыянальнай дыягностыкі БелДІУЛ. 1981—1989 — асыстэнт катэдры кардыялёгіі БелДІУЛ. 1989—1991 — дацэнт, з 1991 — прафэсар катэдры кардыялёгіі БелДІУЛ; 1993—1995 — прарэктар па атэстацыйнай рабоце, 1995—1996 — прарэктар па навучальнай рабоце БелДІУЛ.

1991—2008 — загадчык катэдры кардыялёгіі, катэдры кардыялёгіі з курсам рэўматалёгіі; 1998—2004 — рэктар БелМАПА.

1996—1998 — дырэктар НДКІ радыяцыйнай мэдыцыны і эндакрыналёгіі.

2008—2020 — дырэктар Рэспубліканскага навукова-практычнага цэнтру «Кардыялёгія».

Чалец-карэспандэнт (2004), акадэмік (2009) НАН Беларусі. Чалец Прэзыдыюму (з 2009), акадэмік-сакратар Аддзяленьня мэдычных навук НАН Беларусі^[1].

Дзейнасьць

Аўтар 565 навуковых працаў, у тым ліку 5 манаграфіяў. Мае 27 аўтарскіх пасьведчаньняў і 18 патэнтаў на вынаходніцтвы.

Падрыхтаваў 9 дактароў мэдычных навук і 37 кандыдатаў мэдычных навук.

Прэміі і ўзнагароды

• Ганаровая грамата Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусі;
• грамата НАН Беларусі і Міністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусі;
• знак «Выдатнік аховы здароўя Рэспублікі Беларусі» (2000);
• мэдаль Францішка Скарыны (2012);
• юбілейны мэдаль «110 гадоў прафсаюзнаму руху Беларусі»;
• ганаровае званьне «Заслужаны дзяяч навукі Рэспублікі Беларусі» (2015);
• нагрудны знак «Найлепшы настаўнік» (2019);
• нагрудны знак У. М. Ігнатоўскага (2019).