Генрых VII (кароль Ангельшчыны)

Генрых VII (анг. Henry VII; 28 студзеня 1457, замак Пембрук, Пембрукшыр, Ўэйлз^[6] — 21 красавіка 1509) — кароль Ангельшчыны і васпан Ірляндыі (1485—1509), першы манарх з дынастыі Цюдораў.

Генрых VII (кароль Ангельшчыны)
кароль
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	28 студзеня 1457[1][2] або 28 студзеня 1457(1457-01-28)[3], Пэмбруцкі замак[d], Пембрук[d], Пэмбракшыр[d], Валія, Каралеўства Ангельшчына[d][4]
Памёр	21 красавіка 1509[1][2] (52 гады) або 21 красавіка 1509(1509-04-21)[3] (52 гады), Рычмандскі палац[d], Рычманд-на-Тэмзе[d], Вялікі Лёндан, Вялікі Лёндан[d], Ангельшчына
Пахаваны	Ўэстмінстэрскае абацтва
Нашчадкі	Артур, прынц Уэльскі[d][5], Маргарыта Цюдар[d][5], Генрых VIII[5], Лізавета Цюдар[d], Марыя Цюдор[d][5], Эдмунд Цюдар[d], Эдвард Цюдар[d][2], Кацярына Цюдар[d][2] і Роланд дэ Велвіль[d][2]
Дынастыя	Цюдары[d]
Сужэнец	Елізавета Ёркская[d][5]
Бацька	Эдмунд Цюдар[d][5]
Маці	Маргарэт Бафорт[d][5]
Узнагароды
Подпіс

Генрых VII, кароль Ангельшчыны

Заняў трон пад уплывам Ланкастэраў^[7]. Дынастыя Цюдораў зьяўляецца галіной Ланкастэраў^[8].

Іншыя падзеі

Генрых VII быў ашчадным манархам, значна ўмацаваў бюджэт Ангельшчыны, зруйнаваны ў гады Стогадовай вайны і вайны Пунсовай і Белай ружы. Для суду над дваранамі пры ім быў заснаваны адмысловы орган — Зорная палата.

Да ліку векапомных падзеяў праўленьня Генрыха VII адносіцца падтрыманая ім экспэдыцыя італьянца на ангельскай службе Джаваньні Кабота (ён жа Джон Кабот) у Амэрыку і адкрыцьцё Ньюфаўндлэнда. Таксама па просьбе Генрыха вядомы гісторык Палідор Вэргілій пачаў пісаць «Гісторыю Ангельшчыны».

Кароль пахаваны ў Ўэстмінстэрскім абацтве, побач са сваёй жонкай, Лізаветай Ёркскай, якую ён перажыў на сем гадоў.

Яму ўспадкаваў другі сын, Генрых VIII.