Карагеоргі

Карагео́ргі, Гео́ргі Чо́рны (сапр. Гео́ргі Пе́травіч; 14 лістапада 1768, с. Вішавац, Сэрбія — 25 ліпеня 1817) — дзеяч сэрбскага нацыянальна-вызваленчага руху, заснавальнік дынастыі Карагеоргіевічаў.

Карагеоргі
па-сэрбску: Ђорђе Петровић Карађорђе
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	3 (14) лістапада 1768 Вішэвац[d], Смэдэрэўскі санджак[d], Асманская імпэрыя
Памёр	14 (26) ліпеня 1817[1] (48 гадоў) Радаванскі Луг[d], Смэдэрэўскі санджак[d], Асманская імпэрыя
Сужэнец	Елена Петравіч[d]
Дзеці	Аляксандар Карагеоргіевіч[d] і Алекса Карагеоргіевіч[d]
Бацька	Q20437379?
Маці	Q20434965?
Узнагароды
Подпіс

Удзельнік антытурэцкага паўстаньня 1787 году, пасьля паразы якога ўцёк у аўстрыйскія ўладаньні; за адмову пайсьці зь ім забіў бацьку (паводле іншых зьвестак, айчыма, адсюль мянушка — «чорны»).

У аўстра-турэцкую вайну 1788—90 гадоў узначальваў сэрбскі добраахвотніцкі атрад, які ваяваў на баку Аўстрыі. На чале атрада гайдукоў далучыўся да Першага сэрбскага паўстаньня 1804—13, абраны яго кіраўніком. У 1808 годзе прызнаны ўрадавай радай, а ў 1811 годзе і ўсімі паўстанцамі «вярхоўным сэрбскім правадыром» (фактычна князем).

Імкнуўся да цэнтралізацыі дзяржаўнай улады, у зьнешняй палітыцы арыентаваўся на Расею. Пасьля разгрому паўстаньня ў 1813 годзе ўцёк у Аўстрыю, у 1814 годзе — у Бэсарабію. У 1817 годзе тайна годзе вярнуўся ў Сэрбію, дзе і быў забіты паводле загаду Мілаша Абрэнавіча.