Стэфан III (папа рымскі)

Стэфан III (па-лацінску: Stephanus PP. III; 720 — 24 студзеня 772) — папа рымскі з 7 жніўня 768 году па 24 студзеня 772 году.

Стэфан III (папа рымскі)

Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	мерк. 720[1] Сыракуза[d], Бізантыйская імпэрыя
Памёр	24 студзеня 772[1] Рым, Папская дзяржава
Пахаваны	базыліка сьвятога Пятра
Дэнамінацыя	Каталіцкая царква[2]
Заняткі	каталіцкі сьвятар
Стэфан III у Вікісховішчы

Сын сыцылійца зь імём Аліва, быў адзіным чалавекам, які застаўся верным папе Паўлу I. Падчас панаваньня меў апазыцыю з боку антыпапы Канстантына. Зьвярнуўся па дапамогу супраць лянгабардаў да караля франкаў Піпіна, але той памёр.

У Рыме працягнулася барацьба партыяў, і папа быў вымушаны зьвярнуцца па дапамогу да лянгабардаў. Заключыў зь імі зьвяз, перапыніўшы шэраг пантыфікаў, які арыентаваліся на Франкаўскае каралеўства. Улетку 769 году кароль лянгабардаў Дэзыдэрыюс прыбыў у Рым.

У горадзе ўспыхнуў мяцеж, у выніку якога ледзь ня быў забіты папа. Стэфан III прывабіў лідэраў антылянгабардзкай партыі ў пастку й перадаў іх у рукі Дэзыдэрыюса. 12 красавіка 769 году на Лятэранскім саборы былі прынятыя новыя правілы абраньня папаў і асуджаны антыпапа Канстантын II. Надалей папам ня мог стаць просты чалавек, які не прайшоў царкоўнай герархіі ад ніжэйшых чыноў да сану дыякана ці прасьвітара-кардынала. Удзел народу ў абраньні папы быў скасаваны.