Ісаак Юльевіч Бароўскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Бароўскі.

Ісаак Юльевіч Баро́ўскі (18 лістапада 1921, Віцебск — 5 сакавіка 1991) — беларускі савецкі мастак.

Ісаак Юльевіч Бароўскі
Дата нараджэння	18 лістапада 1921(1921-11-18)
Месца нараджэння	Віцебск, Віцебская губерня, РСФСР
Дата смерці	5 сакавіка 1991(1991-03-05) (69 гадоў)
Месца смерці	Віцебск, Віцебская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	СССР
Род дзейнасці	мастак
Жанр	партрэт, пейзаж і нацюрморт
Вучоба	Віцебскае народнае мастацкае вучылішча (1941)
Уплыў	Леў Маркавіч Лейтман[d], Уладзімір Якаўлевіч Хрусталёў і Аляксандр Пятровіч Мазалёў
Член у	Беларускі саюз мастакоў

Біяграфія

Нарадзіўся 18 лістапада 1921 года ў Віцебску. У 1936 годзе паступіў у Віцебскае мастацкае вучылішча, якое скончыў у 1941 г. Вучыўся ў Л. Лейтмана, У. Хрусталёва, А. Мазалёва^[1].

Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Пасля яе заканчэння жыў і працаваў у Новасібірску, самастойна навучаўся па праграме Акадэміі мастацтваў. У 1959—1962 гг. І. Ю. Бароўскі разам з мастакамі Новасібірска прымаў удзел у афармленні павільёна на ВДНГ у Маскве. З 1962 г. жыў у Віцебску^[2].

Удзельнік мастацкіх выставак з 1962 года. Член Беларускага саюза мастакоў з 1967 года^[1].

Памёр 5 сакавіка 1991 года^[1].

Творчасць

Працаваў у станковым жывапісе ў жанрах партрэта, пейзажа, нацюрморта, а таксама ў графіцы^[1].

Асноўныя творы: партрэты Ц. Тарасава, Ц. Каваленкі, В. Парахневіча, І. Сасновіка, Г. Шутава, Д. Райцава, Г. Нікалаевай, М. Каца, Ю. Пэна, В. Анішчанкі, М. Ждан, П. Клімкова, кампазіцыі «Маладая калгасніца», «Медсястра»; пейзажы «Пасля навальніцы», «Куток Віцебска», «Ля возера», «Ралля»; нацюрморты «Хлеб», «Астры»^[1].

Творы знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі, фондах Беларускага саюза мастакоў^[1].

Зноскі

1. Бароўскі Ісак Юльевіч // Беларускі саюз мастакоў, 1938—1998 = Belarussian union of artists, 1938—1998 : Энцыкл. давед. / Аўт.-склад.: Б. А. Крэпак і інш.. — Мн.: ВТАА «Кавалер Паблішэрс», 1998. — 663 с. — 3 000 экз. — ISBN 985-6427-09-6.
2. Елена Алимова. Он был образцом интеллигентности. (руск.)