Адрыян Віктаравіч Прахаў

Адрыян Віктаравіч Пра́хаў (4 (16) сакавіка 1846, Мсціслаў — 1 (14) мая 1916, Ялта) — украінскі гісторык мастацтва, археолаг, мастацкі крытык. Доктар мастацтвазнаўства (1879). Прафесар (1880).

Адрыян Віктаравіч Прахаў
Партрэт работы В. Паленава
Дата нараджэння	4 (16) сакавіка 1846 ці 1846[1]
Месца нараджэння	Мсціслаў, Мсціслаўскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	1 (14) мая 1916 ці 1916[1]
Месца смерці	Ялта
Грамадзянства	Расійская імперыя
Жонка	Emily Prakhova[d]
Дзеці	Elena Prakhova[d] і Mykola Prakhov[d]
Род дзейнасці	пісьменнік, археолаг, мастацтвазнавец
Навуковая сфера	гісторыя мастацтва, археалогія
Месца працы	Пецярбургская Акадэмія мастацтваў, Пецярбургскі ўніверсітэт, Кіеўскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктар мастацтвазнаўства
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Пецярбургскі ўніверсітэт
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вучыўся ў 3-й гімназіі Санкт-Пецярбурга. У 1867 годзе скончыў гісторыка-філалагічны факультэт Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта. У 1869 г. зацверджаны на пасадзе хавальніка Музея выяўленчых мастацтваў. У гэтым жа годзе быў накіраваны ў навуковую камандзіроўку за мяжу, у час якой працаваў у музеях Германіі, Францыі, Вялікабрытаніі і Італіі, наведаў Парыж, Берлін, Вену, Лондан, Неапаль. У Мюнхене слухаў лекцыі Г. Бруна (ням.: Heinrich (von) Brunn.
У 1871 г. А. В. Прахаў вярнуўся ў Пецярбург з мэтай абароны дысертацыі на атрыманне вучонай ступені магістра тэорыі і гісторыі мастацтва. У 1873 годзе зацверджаны дацэнтам Пецярбургскага ўніверсітэта, выкладаў гісторыю мастацтваў. У 1875—1887 гг. выкладаў у Акадэміі мастацтваў, у 1887—1897 гг. у Кіеўскім універсітэце. У 1897 г. вярнуўся ў Санкт-Пецярбург і працаваў на кафедры ва ўніверсітэце.

Навуковая і творчая дзейнасць

А. В. Прахаў займаўся даследаваннем мастацтва Старажытнага Егіпта і Старажытнай Грэцыі, Кіеўскай Русі, помнікаў царкоўнай архітэктуры Валыні. У 1880—1882 гг. даследаваў даследаваў і замаляваў мазаікі і фрэскі ў Сафійскім саборы і Кірылаўскай царкве ў Кіеве і запрасіў для іх аднаўлення М. А. Урубеля. У 1884—1886 гг. кіраваў будаўніцтвам і ўнутраным аздабленнем Уладзімірскага сабора ў Кіеве.

У 1875—1878 гг. А. В. Прахаў рэдагаваў часопіс «Пчела», у 1904—1907 гг. часопіс «Художественные сокровища России». Аўтар адной з першых^[2] публікацый пра мастацкую спадчыну Тараса Шаўчэнкі.

Галоўныя навукова-літаратурныя працы А. В. Прахава^[3]:

• Критические исследования по истории греческого искусства. I. Описание древних памятников из Ксанфа, в Ликии. II. О композиции фронтонных групп Эгинского храма Афины (Санкт-Пецярбург, 1872),
• Критические наблюдения над памятниками древнего искусства. Зодчество древнего Египта (Санкт-Пецярбург, 1879),
• Киевское искусство X, XI и XII веков. Каталог выставки копий с памятников искусства в Киеве Х, XI и XII веков, исполненных Паховым (Санкт-Пецярбург, 1883),
• артыкул аб Мікеланджэла Буанароці («Вестник Европы», 1875),
• нататкі ў рымскім часопісе «Annali dell Istituto di corrispondenza archeologica» за 1872—1874 гг.

і інш.

Зноскі

1. Identifiants et Référentiels — ABES, 2011. Праверана 4 чэрвеня 2025.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q47757534'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2826570'></a>
2. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 31. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0216-4 (Т. 13).
3. Прахов Адриан Викторович Архівавана 5 сакавіка 2016. // НЭС РОССИИ, 2014. (руск.)