Азярышча (Мінск, усходняя)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Азярышча.

Азяры́шча — колішні пасёлак, з 1989 года ў складзе горада Мінска. Месціцца вакол чыгуначнай станцыі Азярышча на лініі Орша—Мінск.

Вёска Азярышча Чыгуначная станцыя «Азярышча» ў раёне колішняга раз’езда «Пастойка» Краіна Беларусь Вобласць Мінская Раён Мінскі Сельсавет Калодзішчанскі Каардынаты 53°56′04,50″ пн. ш. 27°43′26,40″ у. д.HGЯO Ранейшыя назвы Пастойка Азярышча на карце Беларусі ±

Азярышча на Вікісховішчы

Не блытаць з іншым Азярышчам — вёскай у складзе Мінска, якая месцілася вакол цяперашняга Універсітэцкага праезда.

Гісторыя

Раён першапачатковага Азярышча. Возера праваруч за кадрам

Да другой паловы XX стагоддзя вёска Азярышча месцілася пры Старабарысаўскім тракце, у межах, прыкладна абмежаваных сённяшнім Музеем валуноў — вуліцай Праграмістаў — вуліцай Францыска Скарыны (Старабарысаўскім трактам) — вуліцай Русіянава, вакол возера, рэшткі якога захаваліся ля школы-сада № 31^[1]. У пачатку XIX ст. вёска, уласнасць Станіслава Ваньковіча. У 1858 годзе уласнасць Эдварда Ваньковіча. У 1897 годзе вёска Астрашыцка-Гарадзецкай воласці Мінскага павета Мінскай губерні, 10 двароў, 63 жыхары. У 1880 годзе ў вёсцы закладзеная смалярня. У 1917 годзе 13 двароў, 77 жыхароў^[2].

У 1941 годзе 12 двароў, 70 жыхароў. Пасля Другой сусветнай вайны жыхары вёскі раз’ехаліся, у 1964 годзе пабудоў на месцы колішняй вёскі ўжо не было^[3]. Тапонім Азярышча перанёсся на ўсход ад вёскі на раз’езд Пастойка, вакол чыгуначнай станцыі на лініі Орша—Мінск, у гэты час адбываўся рост пасёлка. У 1897 годзе Пастойка — карчма і лясная варта (старожка) Астрашыцка-Гарадзецкай воласці, 2 двары, 19 жыхароў. У 1917 годзе на хутары 6 двароў, 36 жыхароў^[4].

У 1989 годзе пасёлак Азярышча ўключаны ў межы горада Мінска. Некаторыя вясковыя вуліцы былі перайменаваныя: Савецкая і Пясочная — вуліца Гарбатава, вуліца Талстога — вуліца Васіля Цяпінскага, вуліца Новая — вуліца Міхася Чарота, вуліца Вішнёвая — вуліца Заснавальнікаў, Смаленская вуліца — Бэзавая вуліца, Вакзальная вуліца — Славянская вуліца, 2-я Савецкая — Цяністая вуліца, Нагорная вуліца — Васільковая, Лясная вуліца — Прыазёрная вуліца^[5].

Зноскі

1. Jelski A. 1886, с. 789.
2. Памяць 1998, с. 558.
3. Вокруг огромная столица: как за 140 лет Минск поглотил две сотни деревень (руск.)(недаступная спасылка). tut.by (3 ліпеня 2016). Архівавана з першакрыніцы 12 мая 2017. Праверана 1 кастрычніка 2018.
4. Памяць 1998, с. 611.
5. Сацукевіч І. І., с. 7.