Аляксандр Людвігавіч Вярсоцкі

Аляксандр Людвігавіч Вярсоцкі (руск.: Александр Людвигович Версоцкий; нар. 4 чэрвеня 1977, в. Куцавічы, Ашмянскі раён, Гродзенская вобласць) — беларускі дзяржаўны службовец, дзеяч рэжыму Лукашэнкі^[1].

Аляксандр Людвігавіч Вярсоцкі
старшыня Свіслацкага раённага выканаўчага камітэта[d] 20 сакавіка 2020 — 26 верасня 2024
старшыня Лідскага раённага выканаўчага камітэта[d] з 26 верасня 2024
Нараджэнне	4 чэрвеня 1977(1977-06-04) (48 гадоў) Куцавічы, Навасёлкаўскі сельсавет, Ашмянскі раён, Гродзенская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Адукацыя	БДПУ (1999) АПА (2004) Акадэмія кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (2008)
Месца працы	Гродзенскі абласны выканаўчы камітэт Свіслацкі раённы выканаўчы камітэт
Узнагароды	Спецыяльная прэмія Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь дзеячам культуры і мастацтва

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Вярсоцкі.

Біяграфія

Нарадзіўся 4 чэрвеня 1977 года ў вёсцы Куцавічы Ашмянскага раёна. Беларус. У 1999 годзе скончыў Беларускі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя Максіма Танка па спецыяльнасці «геаграфія і біялогія», у 2004 годзе Акадэмію паслядыпломнай адукацыі па спецыяльнасці «менеджмент у сферы адукацыі», у 2008 годзе — Акадэмію кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь па спецыяльнасці «дзяржаўнае і мясцовае кіраванне».

Працоўную дзейнасць пачынаў настаўнікам біялогіі сярэдняй школы № 6 г. Смаргоні. Пасля праходжання службы ва Узброеных Сілах Рэспублікі Беларусь працаваў метадыстам інфармацыйна-метадычнага цэнтра ўпраўлення адукацыі Смаргонскага раённага выканаўчага камітэта, дырэктарам агульнаадукацыйнай сярэдняй школы № 1 г. Смаргоні, намеснікам старшыні Смаргонскага раённага выканаўчага камітэта.

З 2011 года ў Гродзенскім абласным выканаўчым камітэце: узначальваў упраўленне культуры, працаваў першым намеснікам, у далейшым, начальнікам галоўнага ўпраўлення ідэалагічнай працы, культуры і па справах моладзі, з 2018 года — начальнікам галоўнага ўпраўлення ідэалагічнай працы і па справах моладзі.

Прыклаў руку да адраджэння сядзібы Міхала Клеафаса Агінскага ў Залессі, а таксама да завяршэння рэстаўрацыі палаца Друцкіх-Любецкіх у Шчучыне^[2].

20 сакавіка 2020 года прызначаны старшынёй Свіслацкага раённага выканаўчага камітэта. З 26 верасня 2024 года — старшыня Лідскага раённага выканаўчага камітэта^[3].

Погляды

Да 2020 года, калі адбыліся прэзідэнцкія выбары і масавыя пратэсты, успрымаўся сапраўдным патрыётам і размаўляў на беларускай мове, імкнуўся весці на беларускай мове і сацсеткі. Пры гэтым яшчэ ў 2012 годзе выступаў супраць планаў міністра культуры Паўла Латушкі па беларусізацыі зверху, рассылаючы ў раённыя аддзелы культуры лісты папераджальнага характару пра недапушчэнне прымусовай беларусізацыі^[2].

Меў насцярожанае стаўленне да Захаду і асабліва Польшчы, чакаючы, што яна хоча паланізаваць Беларусь.

Цяпер прасоўвае антыпольскія^[4] і прарасійскія наратывы, у тым ліку наконт вайны Расіі супраць Украіны^[5]. Пры ім Свіслацкая гімназія імя Кастуся Каліноўскага была перайменавана ў гонар савецкай падпольшчыцы Праскоўі Васіленка^[6].

У ліпені 2025 года заклікаў супрацоўнікаў міліцыі працягваць палітычныя рэпрэсіі супраць нязгодных з палітыкай рэжыму Лукашэнкі^[7]. У жніўні таго ж года адкрыта заявіў пра сваю прыхільнасць да Расіі і падтрымку ў вайне супраць Украіны^[8]:

Я заўсёды адчуваў і працягваю адчуваць асаблівае пачуццё да расіян. Гэта не фармальнасць, не спроба падстроіцца пад сітуацыю — гэта шчырая павага, якая фарміравалася з дзяцінства. Маё сэрца заўсёды належала Расіі. …Сёння, як старшыня райвыканкама, я цалкам падтрымліваю тую місію, якую выконвае Расійская Федэрацыя. Мы разам дапамагалі — адпраўлялі гуманітарныя канвоі, збіралі рэчы для хлопцаў на лініі баявога судакранення. Гэта наш агульны клопат, наша агульная адказнасць.

Узнагароды

У 2023 годзе ўзнагароджаны спецыяльнай прэміяй Прэзідэнта Беларусі дзеячам культуры і мастацтва за арганізацыю каравай-фэсту «Бацькава булка» ў Свіслачы^[9].

Сям’я

Жанаты, мае дзвюх дачок — Лізавету, якая вучылася ў медыцынскі ўніверсітэце, і Валерыю, якая вучылася ў Гродзенскай гарадской гімназіі. Жонка ў мінулым была настаўніцай у сярэдняй школе №1 Смаргоні, цяпер працуе ў адміністрацыі Ленінскага раёна г. Гродна^[2].