Аляксандр Якаўлевіч Ліпуноў

Аляксандр Якаўлевіч Ліпуноў (1906—1962) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, памочнік камандзіра ўзвода разведкі 447-га стралковага Пінскага палка 397-й стралковай Сарненской Чырванасцяжнай ордэна Кутузава дывізіі 61-й арміі 1-га Беларускага фронту, старшына. Герой Савецкага Саюза.

Аляксандр Якаўлевіч Ліпуноў
Дата нараджэння	25 лютага 1906(1906-02-25)
Месца нараджэння	вёска Хвойня, Расійская імперыя (цяпер Петрыкаўскі раён, Гомельская вобласць, Беларусь
Дата смерці	21 жніўня 1962(1962-08-21) (56 гадоў)
Месца смерці	Бабруйск, БССР, СССР
Месца пахавання	Нова-Волкаўскія могілкі
Грамадзянства	СССР
Прыналежнасць	СССР
Званне	старшыня
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні	Ордэн Славы

Біяграфія

Нарадзіўся 12 лютага (25 лютага па новаму стылю) 1906 года ў вёсцы Хвойня Расійскай імперыі, цяпер Петрыкаўскага раёна Гомельскай вобласці Беларусі, у сялянскай сям'і. Рускі.

З 1919 года жыў у горадзе Екацярынбургу (цяпер Свярдлоўскай вобласці). З 1929 года працаваў у геалагічных партыях. У 1937 годзе скончыў Свярдлоўскі горны тэхнікум і быў накіраваны ў Хабараўскі край, дзе займаўся геалагічнай разведкай на Ахоцкім узбярэжжы. У гэтым жа годзе вярнуўся дадому і быў прызначаны прарабам Іўдзельскай баксітавай геолагаразведачнай партыі.

У Чырвонай Арміі з 1941 года. З ліпеня гэтага ж года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Ваяваў на Заходнім, 3-м і 2-м Прыбалтыйскіх, 2-м і 1-м Беларускіх франтах. Удзельнік бітваў пад Масквой і Курскам. Быў двойчы паранены^[1]. Член ВКП(б)/КПСС з 1944 года.

Памочнік камандзіра ўзвода разведкі 447-га стралковага палка старшына Аляксандр Ліпуноў асабліва вызначыўся ў баях пры вызваленні Польшчы. У перыяд з 14 студзеня па 5 лютага 1945 года Аляксандр Ліпуноў з іншымі разведчыкамі выявіў размяшчэнне непрыяцеля і яго агнявых кропак у паласе наступлення 447-га стралковага Пінскага палка. У названы перыяд часу Ліпуноў асабіста знішчыў каля сарака і захапіў у палон трыццаць пяць гітлераўцаў. 25 студзеня ў баі за мястэчка Дзембово, размешчанага ў дзесяці кіламетрах паўночна-захад ад польскага горада Ходзек, старшына Ліпуноў з групай разведчыкаў пракраўся ў тыл непрыяцеля, разведав колькасць і агнявыя сродкі гарнізона горада, захапіў двух «языкоў», пасадзейничаўшы, тым самым, разгрому гарнізона Дзембава.

У канцы 1945 года А. Я. Ліпуноў дэмабілізаваны. Вярнуўся на Крайнюю Поўнач і працаваў на Калыме і Індзігірке ў Тенькінскім і Омсукчанскім раёнах у геалагічнай службе Дальстроя. Затым жыў і працаваў у геолагаразведачных партыях ў горадзе Петрыкаў Гомельскай вобласці, а з 1957 года — жыў у Бабруйску Магілёўскай вобласці.

Памёр 21 жніўня 1962 года, пахаваны ў Бабруйску.

Ўзнагароды

• Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 27 лютага 1945 года за ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецка-фашысцкімі захопнікамі і паказаныя пры гэтым мужнасць і гераізм старшыне Ліпунову Аляксандру Якаўлевічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» (№ 5700).
• Узнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга, Айчыннай вайны 2-й ступені, Чырвонай Зоркі і Славы 3-й ступені, а таксама медалямі.

Памяць

• Герою ўсталяваны абеліск у яго роднай вёсцы Хвойня.
• Адна з вуліц горада Петрыкаў носіць імя Аляксандра Ліпунова.
• У 2009 годзе на плошчы Перамогі ў Бабруйску быў адкрыты мемарыял — Алея Герояў, прысвечаны 65-годдзю вызвалення горада падчас Вялікай Айчыннай вайны. Мемарыяльная дошка на Алеі ўстаноўлена і А. Я. Ліпунову^[2].

Зноскі

1. Книга Памяти / Липунов Александр Яковлевич.
2. Кто увековечен на Аллее Героев в Бобруйске Архівавана 10 верасня 2014..