Аляксей Сцяпанавіч Анішчык

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Анішчык.

Аляксей Сцяпанавіч Анішчык (19 ліпеня 1912(1912-07-19), Мондзіна, Мінская губерня — 31 сакавіка 2007(2007-03-31), Вільня; Псеўданімы: Андрэй Чэмер; А. Шпак) — беларускі мемуарыст, педагог, журналіст, грамадскі дзеяч.

Аляксей Сцяпанавіч Анішчык
Партрэт Аляксея Анішчыка (1939).
Род дзейнасці	журналіст, мемуарыст, педагог, грамадскі дзеяч, пісьменнік, эканаміст
Дата нараджэння	19 ліпеня 1912(1912-07-19)
Месца нараджэння	Мондзіна, Навагрудскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	31 сакавіка 2007(2007-03-31) (94 гады)
Месца смерці	Вільня, Віленскае гарадское самакіраванне, Віленскі павет, Літва
Месца пахавання	Свята-Ефрасіннеўскія могілкі
Грамадзянства	Беларусь
Месца працы	Навагрудская настаўніцкая семінарыя[d] За праўду (1944)
Альма-матар	Навагрудская гімназія Універсітэт імя Адама Міцкевіча
Член у	Беларуская Народная Грамада Саюз беларускіх пісьменнікаў

Біяграфія

Нарадзіўся 19 ліпеня 1912 года на хутары Мондзіна Навагрудскага павета Мінскай губерні.

Скончыў Навагрудскую гімназію і эканамічны факультэт Пазнаньскага ўніверсітэта; магістр эканамічных навук. Працаваў у Катавіцах, кіраваў курсамі для інжынераў і тэхнікаў. У верасні 1939 года запісаўся ў батальён, які абараняў Варшаву ад немцаў, за што пазней быў узнагароджаны медалём.

Пасля капітуляцыі [[Польшча|Польшчы]] вярнуўся ў Навагрудак, дзе выкладаў у школе беларускую мову і літаратуру. Потым на Беласточчыне быў дырэктарам школы. У 1941 годзе — выкладчык і загадчык школы ў мястэчку Уселюб Навагрудскага раёна. З 1942 года — выкладчык Навагрудскай беларускай настаўніцкай семінарыі. Публікаваўся ў газеце «За праўду», са студзеня 1944 года — яе рэдактар. У лютым — маі 1944 года — загадчык Навагрудскай друкарні, у маі—чэрвені — супрацоўнік сектара радыёперадач Беларускага культурнага цэнтра ў Мінску. Сябар падпольнай Беларускай Народнай Грамады. Удзельнік Другога Усебеларускага кангрэса.

Пры адступленні нямецкіх войск выехаў у Германію. У 1945—1946 гадах жыў у Кракаве, працаваў у газетах. Потым узначаліў ваяводскі аддзел выдавецтва «Czytelnik» ва Уроцлаве і Шчэціне.

Арыштаваны савецкімі спецслужбамі ў маі 1948 года, вывезены ў Мінск. За супрацоўніцтва з немцамі прысуджаны да расстрэлу, замененага 25 гадамі зняволення. Правёў у лагерах Запаляр’я і Мардовіі 14 гадоў. Вызвалены ў 1962 годзе. Вярнуўся на Радзіму. Працаваў эканамістам у Навагрудскім раёне і ў Лідзе. Потым пераехаў Літву (Эйшышкі). Жыў у Вільні. Узначальваў суполку віленскіх беларускіх палітвязняў. Пісаў на беларускай, рускай, польскай мовах. Член Саюза беларускіх пісьменнікаў з 2000 года. Падрыхтаваў кнігу мемуараў.

Памёр 31 сакавіка 2007 года ў Вільні^[1].

• 
  Фотапартрэт Аляксея Анішчыка, пяціклясніка Наваградскай беларускай гімназіі (1926).
• 
  Партрэт Аляксея Анішчыка (1939).
• 
  Сямейнае фота трох пакаленняў сям'і Анішчык (1940).

Зноскі

1. У Вільні памёр найстарэйшы беларускі пісьменьнік(недаступная спасылка) Наша Ніва 2 красавіка 2007