Арсанмікеле

Арсанмікеле (італ.: Orsanmichele, Or San Michele) — царква ў Фларэнцыі, унікальнае па сваёй форме і значэнні архітэктурнае збудаванне. Гэты палац выконваў падвойную функцыю гарадскога збожжасховішча і храма. Арсанмікеле была пабудавана ў перыяд з 1337 па 1350 гг. Назва царквы паходзіць ад імя жаночага манастыра VIII ст., які знаходзіўся на гэтым месцы і называўся «Сан-Мікеле ў садзе».

Славутасць
Арсанмікеле
43°46′15″ пн. ш. 11°15′18″ у. д.HGЯO
Краіна	Італія[1]
Месцазнаходжанне	Фларэнцыя
Канфесія	каталіцтва
Епархія	Фларэнтыйская архідыяцэзія[d]
Архітэктурны стыль	гатычная архітэктура
Архітэктар	невядома, невядома[2] і невядома[3]
Дата заснавання	1337
Сайт	bargellomusei.beniculturali.it/… (італ.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

У 1240 г. на гэтым месцы ўзнік рынак, дзе ў адкрытай лоджыі з пілястрамі, якая бараніла ад дажджу, вёўся гандаль збожжам. У памяць пра царкву, якая знаходзілася на гэтым месцы, на сценах былі ўсталяваны два абразы Св. Міхаіла і Маці Божай. Апошні, як лічылася, быў цудадзейным.

Аркады першага паверху, упрыгожаныя ажурнымі вокнамі

Знешнія аркады з багата ўпрыгожанымі вокнамі з'явіліся толькі ў 1367 г. Сваю ролю ў гісторыі мастацтва царква стала гуляць толькі з 1348 г., калі Еўропу ахапіла першая хваля чумы. Царква Арсанмікеле тым часам разбагацела: тыя, хто выжыў у эпідэмію чумы, ахвяравалі парафіі з пачуцця віны ці ў пакаянне 350 тысяч флорынаў, што перавышала гадавы бюджэт горада і дазволіла царкве замовіць вялікі табернакль з мармуру. Паколькі гандаль збожжам мала спалучаўся з цудоўным табернаклем працы Арканьі, рынак быў перанесены ў іншае месца. З гэтага часу ніжні паверх Арсанмікеле служыў выключна рэлігійным мэтам, і ўпершыню ў гісторыі Фларэнцыі гандаль саступіў перад мастацтвам. Верхнія паверхі працягвалі выконваць функцыі запаснога збожжасховішча аж да пачатку XVI ст.

У XIV ст. за будынкам замацавалася новая функцыя — цэнтра рамесных цэхаў. У наступныя дзесяцігоддзі цэхавыя гільдыі ахвяравалі сродкі на стварэнне скульптур сваіх святых заступнікаў і іншых святых, якія размясціліся ў 14 нішах на чатырох вонкавых сценах царквы. Цэхавыя гільдыі былі досыць багатыя, каб наймаць вядомых мастакоў: Нані дзі Банка, Данатэла, Ларэнца Гіберці і Андрэа дэль Верок’я.

• 
  Інтэр'ер Арсанмікеле
• 
  Алтарны табернакль у Арсанмікеле
• 
  Св. Марк працы Данатэла
• 
  Фама няверуючы працы Верок'я

Бібліяграфія

• Zimmermanns, Klaus: Florenz. Köln [1984] 6. Auflage 1990, S. 85-86.

Зноскі

1. archINFORM — 1994. Праверана 30 ліпеня 2018.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q265049'></a>
2. http://www.jstor.org/stable/27653107 — 1983.
3. Zerner H. Giorgio Vasari, Le Vite de' più eccellenti pittori scultori e architettori nelle redazioni del 1550 e 1568 // Art bull. (N.Y.N.Y.) — Philadelphia, Pa., New York: Taylor & Francis Group, LLC ... for the College Art Association, College Art Association of America, 1972. — Vol. 54, Iss. 3. — P. 355–357. — ISSN 0004-3079; 1559-6478 — doi:10.1080/00043079.1972.10789399; doi:10.2307/3049011

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q58368330'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q880582'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q15766110'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5146323'></a>