Барыслаў Паўлавіч Сцепанюк

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Сцепанюк.

Барыслаў Паўлавіч Сцепаню́к^[5] (укр.: Степанюк Борислав Павлович; 16 ліпеня 1923 — 12 мая 2007) — украінскі паэт, перакладчык, журналіст.

Барыслаў Паўлавіч Сцепанюк
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	16 ліпеня 1923(1923-07-16)
Месца нараджэння	Каніўшчына, Прылуцкі раён[d], Прылуцкая акруга[d], Палтаўская губерня, УССР, СССР[1][2]
Дата смерці	12 мая 2007(2007-05-12) (83 гады)
Месца смерці	Кіеў, Украіна
Грамадзянства	СССР  Украіна
Альма-матар	Кіеўскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Т. Р. Шаўчэнкі (1947) Прылуцкі гуманітарна-педагагічны каледж імя І. Я. Франко[d] (1941)[3]
Месца працы	Украінскі пісьменнік[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, журналіст, перакладчык
Грамадская дзейнасць
Партыя	КПСС[4]
Член у	Саюз пісьменнікаў СССР
Прэміі	Літаратурная прэмія імя П. Тычыны[d] (1974) Літаратурная прэмія імя У. Сасюры[d] Літаратурная прэмія імя Максіма Рыльскага[d] (2004)
Узнагароды

Біяграфія

Нарадзіўся 16 ліпеня 1923 года ў сяле Каніўшчына (цяпер — Прылуцкі раён Чарнігаўскай вобласці Украіны) у сялянскай сям’і.

У 1941 годзе скончыў Прылуцкі педагагічны тэхнікум^[6]. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Ваяваў на Ленінградскім і Волхаўскім франтах^[6]. Быў цяжка паранены і праходзіў лячэнне ў Кіргізскай ССР^[6]. Вучыўся ў Кіргізскім педагагічным інстытуце, друкаваўся ў газеце «Ісык-Кульская праўда»^[6]. У 1944 годзе вярнуўся ва Украіну і працаваў сакратаром Яблоніўскага райкама ЛКСМ Украіны. У 1947 годзе скончыў Кіеўскі дзяржаўны ўніверсітэт. У 1947—1986 гадах працаваў у выдавецтве «Радянський письменник», дзе займаў пасады загадчыка аддзела, намесніка галоўнага рэдактара, рэдактара штоквартальнага выдання «Поезія».

Памёр 12 мая 2007 года ў Кіеве.

Творчасць

Друкавацца пачаў у 1943 годзе^[5]. Творчасць Барыслава Сцепанюка прасякнута ідэямі патрыятызму і інтэрнацыяналізму, ідэямі дружбы народаў^[5]. Аўтар зборнікаў паэзіі «Насустрач вёснам» (1948), «Равесніцы» (1951), «Чакаючы вяселле» (1960), «Імем сонца» (1966), «Баладны лад» (1972), «Паэтычны трыпціх» (1980), «На мяжы часу» (1994), «Абпаленая ўсімі вятрамі» (2000), «І час уваскрос» (2002) і інш. Беларусі прысвяціў вершы «Ой, ляцелі гусі з Беларусі», «Песня Янкі Купалы», «Матчына мова» і іншыя^[5]. Цыкл паэзіі «Шевченко в Переяславлі» (1955) прысвяціў Т. Р. Шаўчэнку, пераклаў прысвечаныя яму вершы К. Малікава (з кіргізскай мовы, 1964) і А. Шагенцукова (з кабардзіна-чаркескай мовы, 1961).

Пераклаў на ўкраінскую мову паэмы «Таварыш» В. Таўлая і «Вецер з Волгі» А. Вялюгіна. Таксама пераклаў паасобныя вершы М. Багдановіча, З. Бядулі, У. Дубоўкі, К. Кірэенкі, А. Куляшова, А. Лось, М. Танка і іншых аўтараў^[5].

Складальнік анталогіі «Украінская савецкая паэзія» (т. 1—2, 1975, на беларускай мове)^[5].

Узнагароды і званні

• Заслужаны работнік культуры Кіргізскай ССР (1975);
• Заслужаны работнік культуры Чувашскай АССР (1979);
• Заслужаны работнік культуры Украінскай ССР (1983);
• ордэн Айчыннай вайны I ступені (1985);
• лаўрэат літаратурных прэмій імя У. Сасюры, імя П. Тычыны (1974), імя М. Рыльскага (2004);
• медалі і граматы.