Беларуская крыніца

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Крыніца.

«Беларуская крыніца» («Крыніца» да 1925 і пасля 19 лістапада 1939) — штотыднёвая газета, орган Беларускай хрысціянскай дэмакратыі.

Аб’ява газеты «Krynica» на 1921 год у газеце «Народное дѣло» № 41 (164), 22.02.1921

«Беларуская крыніца»
Тып	штотыднёвая газета[d]
Рэдактар	Адам Вікенцьевіч Станкевіч і Браніслаў Туронак
Заснавана	21 красавіка 1917
Палітычная прыналежнасць	Беларуская хрысціянская дэмакратыя
Мова	беларуская
Галоўны офіс	Вільня

Выдавалася на беларускай мове (то лацінкай, то кірыліцай, то двума шрыфтамі адначасова — 1934—1939), у Петраградзе (з 21 красавіка 1917), у Вільні (7 верасня 1919 — 12 ліпеня 1940, не выходзіла: 15 красавіка 1937 — 16 лістапада 1939), у Мінску (#3, 1918). Выйшлі 768 нумароў. У першай палове 1920-х канфіскавана 9 нумароў, за перыяд выдання ў Вільні канфіскавана 58 нумароў. Прапагандавала ідэю адраджэння царкоўнай уніі, увядзення беларускай мовы ў каталіцкай царкве, кансалідавала вакол сябе беларусаў-католікаў.^[1] Рэдактарамі ў розны час былі Т. Вайцяховіч, В. Васілеўскі, У. Грыневіч, М. Грачанік, У. Знамяроўскі, Я. Пазняк, А. Станкевіч, Л. Сярмяга, Б. Туронак^[2].

17 жніўня 1925 года быў арыштаваны і пасаджаны на Лукішкі Браніслаў Туронак. Аб яго арышце стала вядома толькі праз 2 тыдні. Камісар урада Вільні паведаміў рэдакцыі, што па парадзе суддзі выданне газеты «Крыніца» прыпыняецца да разгляду справы. 23 жніўня 1925 года выйшаў апошні нумар «Крыніцы». Рэдакцыя аднавіла выданне газеты з 20 верасня 1925 года пад назвай «Беларуская крыніца». Рэдактарам стаў Тамаш Вайцяховіч.

15 красавіка 1937 года газета «Беларуская крыніца» закрытая рашэннем Віленскага акруговага суда. Адроджаная ў лістападзе 1939 года пасля далучэння Вільні да Літоўскай Рэспублікі выдаўцом Адольфам Клімовічам пад першапачатковай назвай «Крыніца». Апошні нумар выйшаў 12 ліпеня 1940 года.