Беніта Перэс-Гальдос

Беніта Перэс-Гальдос (ісп.: Benito Pérez Galdós; 10 мая 1843(1843-05-10)^[1][2][…], Лас-Пальмас^[3] — 4 студзеня 1920(1920-01-04)^[4][1][…], calle de Hilarión Eslava^[d][5]) — іспанскі пісьменнік. Член Каралеўскай акадэміі (з 1897).

Беніта Перэс-Гальдос
ісп.: Benito Pérez Galdós
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	10 мая 1843(1843-05-10)[1][2][…]
Месца нараджэння	Лас-Пальмас, Лас-Пальмас, Канарскія астравы, Іспанія[3]
Дата смерці	4 студзеня 1920(1920-01-04)[4][1][…] (76 гадоў)
Месца смерці	calle de Hilarión Eslava[d], Мадрыд, правінцыя Мадрыд[d], Кастылья-ла-Нуэва, Іспанія[5]
Пахаванне	могілкі Альмудэна[d]
Грамадзянства	Іспанія[6]
Бацька	Sebastián Pérez Macías[d]
Альма-матар	Мадрыдскі ўніверсітэт
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, драматург, палітык, раманіст, журналіст, паэт
Гады творчасці	з 1870
Кірунак	рэалізм
Жанр	жанчына і тэатр
Мова твораў	іспанская
Грамадская дзейнасць
Партыя	Republican–Socialist Conjunction[d] Reformist Party[d]
Член у	Каралеўская акадэмія іспанскай мовы[d]
Узнагароды	Dearest Son of Gran Canaria[d]
Подпіс
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Цытаты ў Вікіцытатніку

Біяграфія

Вучыўся ў Мадрыдскім універсітэце. Аўтар 80 раманаў, 25 драм, шматлікіх апавяданняў. Вяршыня яго творчасці — эпапея «Нацыянальныя эпізоды» (т. 1—46, 1873—1912), у якой адлюстравана гісторыя Іспаніі ад Трафальгарскай бітвы (1805) да паражэння рэвалюцыі 1863—73. Аўтар цыкла «Сучасныя іспанскія раманы» (т. 1—25, 1881—1915). Паклаў пачатак іспанскай сацыяльна-рэалістычнай драмы («Электра», 1901; «Дзед», 1904). Яго творы адметныя дынамізмам і публіцыстычнай завостранасцю.