Бужане

Бужа́не^[1] — група славянскіх плямёнаў, якое насяляла ў басейне верхняга цячэння Заходняга Буга (ад якога і атрымалі сваю назву); з канца XI стагоддзя бужане называюцца валынянамі (ад мясцовасці Валынь).

Карта рассялення славян і іх суседзяў на канец VIII стагоддзя.

Згадваюцца ў Аповесці мінулых гадоў пры пераліку старажытнарускіх плямёнаў, якія гаварылі на славянскіх мовах. Па даных Баварскага Географа (IX стагоддзе), мелі 230 «гарадоў» (замкаў). У летапісе лакалізаваны па Бузе. З канца X стагоддзя ўвайшлі ў склад Кіеўскай Русі і больш не згадваліся ў крыніцах. З XII стагоддзя жыхароў Пабужжа называлі па галоўным гарадах княстваў: дарагічынцы, берасцейцы і г.д. З XIII стагоддзя распаўсюджваецца новая назва гэтых зямель — Падляшша^[1]. У літаратуры XIX стагоддзя бужан часам атаясамляюць з валынянамі, палешукамі^[2][1]. Шэраг даследнікаў лічыць, што бужане і валыняне раней зваліся дулебамі^[1].

Гл. таксама

• Усходнія славяне