Падляшша

Падляшша (Свая мова: Pudlaše) — гістарычны рэгіён на захадзе Вялікага Княства Літоўскага, а потым у складзе Кароны Каралеўства Польскага, які ахопліваў Дарагічынскую, Мельніцкую і Бельскую землі.

Беларускай гістарычнай навукай разглядаецца як гістарычная вобласць на захадзе этнічнай тэрыторыі беларусаў у басейне Заходняга Буга і Нарава^[1].

Гістарычны кантэкст

Падляшша на карце Русі.

Назву рэгіёна (вядомая з XV ст.) выводзяць ад слова «палексяне» (polexiane) — назвы аднаго з яцвяжскіх плямёнаў, ад выразу «зямля пад ляхамі» (што значыць на мяжы з Польшчаю) або «зямля пад лесам» (адсюль лацінская назва Падляшша — Subsilvania).^[2]

Існавала Падляшскае ваяводства (1513—1795) Вялікага Княства Літоўскага (з 1569 года ў складзе Каралеўства Польскага) з цэнтрам у Дарагічыне.

Падляскае ваяводства (1816—1837) у Царстве Польскім у складзе Расійскай імперыі мела адміністрацыйны цэнтр у горадзе Седльцы.

Падляскае ваяводства ў складе Рэспублікі Польшча ўтворана ў 1999 годзе, адміністрацыйны цэнтр — горад Беласток.

Галерэя

• 
  Горад Саколаў-Падляшскі
• 
  Горад Бельск-Падляшскі
• 
  Горад Менджынец-Падляскі
• 
  Гара Грабарка