Валерый Кордус

Валерый Ко́рдус (лац.: Valérius Córdus; 18 лютага 1515^[5] — 25 верасня 1544, Рым) — нямецкі батанік і фармацэўт.

Валерый Кордус
Valerius Cordus
Дата нараджэння	18 лютага 1515[1]
Месца нараджэння	Касель, Свяшчэнная Рымская імперыя[2], Эрфурт, Свяшчэнная Рымская імперыя або Simtshausen[d], Свяшчэнная Рымская імперыя
Дата смерці	25 верасня 1544[1] (29 гадоў)
Месца смерці	Рым, Папская вобласць[3]
Месца пахавання	Санта-Марыя-дэль-Аніма[d][4]
Грамадзянства	Германія
Бацька	Euricius Cordus[d]
Род дзейнасці	батанік, хімік, урач, фармаколаг, фармацэўт, выкладчык універсітэта, псіхолаг, энтамолаг, іхтыолаг
Навуковая сфера	батаніка і фармацэўтыка[d]
Месца працы	Гале-Вітэнбергскі ўніверсітэт Вітэнбергскі ўніверсітэт[d]
Альма-матар	Марбургскі ўніверсітэт
Вядомы як	адкрывальнік арганаў размнажэння ў папаратнікаў, наватар у метадах назірання і вывучэнні органаў раслін
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сістэматык жывой прыроды
Назвы раслін, апісаных ім, могуць адзначацца скарачэннем «V.Cordus» З пункту гледжання Міжнароднага кодэкса батанічнай наменклатуры навуковыя назвы раслін, апублікаваныя да 1 мая 1753 г., не лічацца сапраўды апублікаванымі, і ў сучаснай навуковай літаратуры гэта скарачэнне практычна не сустракаецца. Персанальная старонка на сайце IPNI

Біяграфія

Нарадзіўся ў Каселі. Навучаўся спярша ў свайго бацькі, затым у Марбургскім універсітэце, які закончыў у 1531 годзе (то бок ва ўзросце 16 гадоў). У наступныя гады працаваў у Лейпцыгу ў аптэцы свайго дзядзькі, адначасова наведваючы заняткі ў мясцовым універсітэце. З 1539 года выкладаў ва ўніверсітэце Вітэнберга; матэрыялы лекцыяў Кордуса па батаніцы были выданыя ўжо пасля яго смерці, у 1549 годзе пад назвай «Заўвагі да Дыяскарыда» (лац.: «Valerii Cordi Simesusii annotationes in Pedacii Dioscoridis Anazarbei de medica materia…»), паколькі Кордус, як і ўсе батанікі яго часу, асноўваліся на працу Дыяскарыда «Пра лекавыя рэчывы».

У 1540 годзу Кордус адкрыў і апісаў рэвалюцыйную тэхналогію атрымання эфіру з сернай кіслаты і этылавага спірту.

У 1542 годзу Кордус прадставіў гарадскому савету Нюрнберга сваю асноўную працу па фармакалогіі (лац.: «Valerii Cordi dispensatorium, sive pharmacorum conficiendorum ratio»), за якую атрымаў сто залатых манет; гэтая праца была выдана Нюрнбергскім муніцыпалітэтам у 1546 годзе і шматразова перавыдавалася.

Іншая асноўная праца Кордуса, усеабдымны даведнік па раслінах Італіі і Германіі «Гісторыя раслін» (лац.: «Historia Plantarum»), была прадстаўлена ім у 1544 годзе ў Вітэнбергскі ўніверсітэт — за яго Кордус атрымаў ступень доктара медыцыны. Неўзабаве пасля гэтага Кордус памёр ад малярыі ў часе адной са сваіх шматлікіх паездак Еўропай. Шмат якія яго працы были апублікаваныя пасмяротна Конрадам Геснерам.

Валерый Кордус загадзя паслаў далейшым спробам класіфікацыі раслін карысныя новаўвядзенні ў метадзе назірання і вывучэння органаў раслін, адкрыў органы размнажэння ў папаратнікаў.

Зноскі

1. Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19938912'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q193563'></a>
2. Deutsche Nationalbibliothek Record #118670085 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 10 снежня 2014.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>
3. Deutsche Nationalbibliothek Record #118670085 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>
4. http://www.inschriften.net/santa-maria-dell-anima/inschrift/nr/dio003-0102.html#content
5. Паводле звестак IPNI, нарадзіўся ў 1514 годзе.