Валянціна Харытонава

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Харытонава.

Валянціна Харытонава (25 кастрычніка 1951) — беларуская актрыса тэатра.

Валянціна Харытонава
Дата нараджэння	25 кастрычніка 1951(1951-10-25) (73 гады)
Адукацыя	Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1980)
Прафесія	тэатральная актрыса
Тэатр	Гродзенскі абласны драматычны тэатр

Біяграфія

У 1980 годзе скончыла Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут, курс А. Ф. Андросіка. З 1980 года працавала актрысай Гродзенскага абласнога драматычнага тэатра.

Творчасць

Асноўныя ролі:

• Дуська («Коннікі з легенды» В. Ялманава і В. Сімакіна, 1980);
• Манашка («97» Н. Куліша, 1981);
• Кіра («Успамін» Аляксея Арбузава, 1981);
• Мэры, Мурада («Я, бабуля, Іліко і Іларыён» Н. Думбадзэ і Н. Лардкіпанідзэ, 1983);
• Камсорг («Развітанне ў чэрвені» Аляксандра Вампілава, 1983);
• Новенькая («Экспромт-фантазія» Вікторыі Токаравай, 1985);
• Дзяўчына («Афіцыйная асоба» І. Пікоўскага, 1985);
• Курылава («Шторм» В. Біль-Белацаркоўскага, 1985);
• Суседка («Дэкамерон» Джавані Бакача, 1986);
• Маргарыта («Ланцужок» Л. Корсунскай, 1986);
• Бабка («Бабін бунт» Я. Пцічкіна і М. Пляцкоўскага, 1986);
• Лідзія («Развітанне з Вятлугіным» В. Аро, 1986);
• Ціханаўна («Бдым» С. Злотнікава, 1988);
• Бабуля («Восем любячых жанчын^[ru]» Р. Тамы, 1989);
• Жанчына з папугаем («Мандат^[ru]» М. Эрдмана, 1989);
• Клаўдзія («Гутаркі пры ясным месяцы» Васіля Шукшына, 1989);
• Луіза («Лаліта» Уладзіміра Набокава, 1990);
• Свацця («Свае людзі — згода будзе^[ru]» Аляксандра Астроўскага, 1990);
• Люшка Мякішава («Жыццё і прыгоды салдата Івана Чонкіна» Уладзіміра Вайновіча, 1990);
• Зайчык («Зайка-зазнайка» Сяргея Міхалкова, 1990);
• Серафіма Паўлаўна («Дачны раман» Б. Рацэра і В. Канстанцінава, 1991);
• Дэяніры («Карчмарка» Карла Гальдоні, 1991);
• Эдыт («Няўрымслівы дух^[en]» Ноэла Коўарда, 1992);
• Настаўніца («Спадарыня міністэрша» Б. Нушыча, 1993);
• Чубатка («Дацкая гісторыя» Ханса Крысціяна Андэрсана, 1994);
• Бетсі («Аднойчы ў Канзасе» С. Дзмітрыева, 1995);
• Марыяна, Фея («Папялушка» Яўгена Шварца, 1995);
• Эн Патнэм («Салемскія ведзьмы^[ru]» Артура Мілера, 1996);
• Бабка Дар’я («Нам нельга без сябра» Сяргея Казлова, 1996);
• Шэры мышонак («Прыгоды ката Леапольда» Аркадзя Хайта, 1996);
• Цыганка («Разбойнік^[cs]» Карала Чапека, 1997);
• Аднавокі разбойнік («Чамадан глупства» Людмілы Петрушэўскай, 1998);
• Каралева («Пярсцёнак і ружа^[en]» Уільяма Тэкерэя, 1999);
• Змяя падкалодная («Цуды на змяіным балоце» Юлія Кіма, 1999);
• Джазэфін («Татуіраваная ружа^[en]» Тэнесі Уільямса, 2000);
• Былая такса («Сабакі» Алены Палешчанковай, 2000);
• Бабуля («Антошка і гармонік» В. Шульжыка і Ю. Фрыдмана, 2000);
• Сястра Бернарда («П’емонцкі звер» Андрэя Курэйчыка, 2002);
• Жаба («Граем у Маршака» Самуіла Маршака, 2003);
• Дуся («Мёртвае цела» В. Карасёва, 2003);
• Марыля («Раскіданае гняздо» Янкі Купалы, 2006);
• Баранеса і Капітан («Голы кароль» Яўгена Шварца, 2007);
• Ключніца Варвара («Іван-царэвіч» Юлія Кіма, 2008);
• Арыяна Кларэнс («Блэз» Клода Манье, 2009);
• Бабуля («Дзень нараджэння ката Леапольда» Аркадзя Хайта і Альберта Левенбука, 2009);
• Муза («Тарас на Парнасе» Сяргея Кавалёва, 2010);
• Чычы («Айбаліт і Бармалей» Вадзіма Карастылёва, 2010);
• Пакаёўка («№ 13» Рэя Куні, 2011);
• Яўгенія, бабуля Артура («Танга» Славаміра Мрожака, 2012);
• Суседка («3 + 2» па п’есе Людмілы Петрушэўскай «Лесвічная клетка», 2013);
• Жан Фіжак («Незаконнае ўварванне» Жана-Мары Шэўрэ, 2014);
• Дорыс («Дзявочнік над вечным спакоем» Айвона Менчала, 2015);
• Міс Фернівэл («Чорная камедыя» Петэра Шэфера, 2016);
• Серафіма Ільінічна («Самазабойца» Мікалая Эрдмана, 2018);
• Лідзі («Усе мышы любяць сыр» Дзюлы Урбана, 2020).

Спасылкі

• Валянціна Харытонава на сайце Кино-театр.ру^[ru] (руск.)