Валянцін Гансалес

Валянцін Гансалес Гансалес (ісп.: Valentín González González; 4 лістапада 1904(1904-11-04), Malcocinado^[d], Эстрэмадура — 20 кастрычніка 1983(1983-10-20), Мадрыд), больш вядомы як Эль Кампесіна (ісп.: El Campesino — «селянін», «дзеравеншчына») — іспанскі ваенны і палітычны дзеяч, рэспубліканскі военачальнік часоў грамадзянскай вайны ў Іспаніі.

Валянцін Гансалес
ісп.: Valentín González González
Дата нараджэння	4 лістапада 1904(1904-11-04)
Месца нараджэння	Malcocinado[d], правінцыя Бадахос, Эстрэмадура, Іспанія
Дата смерці	20 кастрычніка 1983(1983-10-20) (78 гадоў)
Месца смерці	Мадрыд, Іспанія
Грамадзянства	Іспанія
Прыналежнасць	Другая Іспанская Рэспубліка[d]
Званне	падпалкоўнік[d]
Бітвы/войны	грамадзянская вайна ў Іспаніі Бітва пры Хараме Гвадалахарская аперацыя Брунецкая аперацыя Тэруэльская аперацыя
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Быў сынам баевіка-анархіста з Нацыянальнай канфедэрацыі працы.

У дзяцінстве Гансалес амаль не хадзіў у школу, так як працаваў падзёншчыкам або пагоншчыкам мулаў. Прыкладна ва ўзросце васьмі гадоў яго сям’я пераехала на поўнач правінцыі Кордова, каб працаваць на шахтах. У гэты перыяд Гансалес змог чаргаваць працу са школай. Адначасна ён адкрыў для сябе фігуру Хуана Марціна Дыеса «Эль-Эмпекінада» — героя вайны за незалежнасць супраць напалеонаўскіх войск, пазней павешанага рэакцыйным рэжымам Фернанда VII, якім ён захапіўся.

Гансалес удзельнічаў у антыўрадавых акцыях і беспарадках. Ва ўзросце 16 гадоў ён напаў на паліцэйскі ўчастак, за што атрымаў мянушку Эль Кампесіна. Пазней яго схапілі і пасадзілі ў турму.

Пасля дасягнення паўналецця быў прызваны на тэрміновую службу. Служыў у Афрыканскай арміі, удзельнічаў у Рыфскай вайне. Затым трапіў на флот, але хутка быў перанакіравалі ў Іспанскі легіён. Неўзабаве за забойства сяржанта, які даў яму аплявуху, трапіў у турму. Аднак Гансалес збег да войск Абда эль-Керыма. Пасля ён зноў трапляе ў зняволенне, чакаючы смяротнага пакарання, але дзякуючы амністыі 1926 года быў вызвалены.

У 1929 годзе паехаў у падарожжа па Андалусіі, Кастыліі і Эстрэмадуры з мэтай палітычнай мабілізацыі жыхароў. Прыкладна ў 1930 годзе ўступіў у Камуністычную партыю Іспаніі. Пераехаў у Мадрыд, дзе працаваў муляром. У ходзе Астурыйскай рэвалюцыі 1934 года кіраваў апалчэннем. Потым зноў трапіў у турму. Амніставаны пасля пасля ўсеагульных выбараў 1936 года.

З пачаткам грамадзянскай вайны ўступіў у Пяты полк. Пазней камандаваў 10-й змешанай брыгадай і 46-й дывізіяй. Удзельнічаў у бітвах пры Гвадалахары, Брунэтэ, Бельчытэ, Тэруэле, Эбра.

У 1939 годзе, пасля вайны, пасяліўся ў Савецкім Саюзе і паступіў у вышэйшую ваенную школу^[1]. Праз рознага кшталту праблем з савецкімі ўладамі ён спрабаваў уцячы ў Іран, але СМЕРШ схапіў Гансалеса. Ён быў інтэрнаваны ў лагер ГУЛАГ у Варкуце (Рэспубліка Комі)^[2]. У 1949 годзе Гансалесу атрымалася збегчы праз іранскую мяжу. Жыў у эміграцыі ў Францыі^[1][3].

Змог вярнуцца ў Іспанію ў 1977 годзе, абвясціўшы сябе прыхільнікам Іспанскай сацыялістычнай рабочай партыі.

Публікацыі

• Vida y muerte en la URSS (1939–1949) (autobiografía) (1950).
• Comunista en Espaňa y antiestalinista en la URSS (1952).
• Yo escogí la esclavitud (Plaza & Janés, 1976).