Веліты

Велі́ты (лац.: velites) — від лёгкай пяхоты ў Старажытнай Грэцыі, потым у Старажытным Рыме ў 4 — 3 ст. д. н. э. Зброя — лук, прашча, дроцік. Засцерагальнага ўзбраення не мелі.

Веліт

У табары неслі вартавую службу, у паходзе забяспечвалі ахову. У бітве намагаліся зблізіцца з праціўнікам, завязаць бой, даць магчымасць разгарнуцца асноўным сілам.

Гл. таксама

• Эквіты
• Трыярыі
• Прынцыпы
• Гастаты

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Веліты