Венеты Адрыятыкі

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Венеты.

Венеты (лац.: Veneti) † — старажытны індаеўрапейскі народ на поўначы Адрыятыкі.

Венеты †
Рассяленне венетаў
Агульная колькасць
Рэгіёны пражывання	Венета
Мова	венецкая мова
Рэлігія	політэізм
Блізкія этнічныя групы

Паходжанне

Страбон лічыў венетаў Адрыятыкі часткай венетаў-кельтаў, аднак у яго час было прынята лічыць, што венеты — нашчадкі малаазіяцкіх энетаў^[1].

Нягледзячы на тое, што ад венетаў захавалася дастаткова шмат запісаў на іх роднай мове, паходжанне гэтага народа ў наш час з'яўляецца дыскусійным. Большасць сучасных даследчыкаў адносіць іх або да ілірыйцаў, або да італікаў, або да самастойнай групы індаеўрапейцаў.

Гісторыя

Венеты з'явіліся на поўначы адрыятычнага ўзбярэжжа сучаснай Італіі ў канцы 2 тысячагоддзя да н. э., адкуль яны выціснулі больш старажытны народ эўганеі, што насяляў гэтую тэрыторыю з часоў неаліту і быў вымушаны зысці ў Альпы, дзе відавочна змяшаўся з рэтамі. У сярэдзіне 1 тысячагоддзя да н. э. частку зямель венетаў захапілі кельты. Венеты выступалі саюзнікамі рымлян у войнах з кельтамі і карфагенянамі. У I ст. да н. э. былі канчаткова далучаны да рымскай дзяржавы і пазней раманізаваны. Магчыма, што нашчадкамі венетаў з'яўляюцца фрыулы.

Тапонімы

Ад наймення венетаў паходзяць назвы Венета і Венецыя.

Зноскі

1. Страбон, Кніга 12:III:8, III:25