Вялікае Княства Рускае (1658—1659)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Вялікае Княства Рускае (значэнні).

Вялікае Княства Рускае (укр.: Велике Князівство Руське; ВКР) — назва Казацкай Украіны (частка Брацлаўскага, Кіеўскага і Чарнігаўскага ваяводстваў), па якой, паводле ўмоў Гадзяцкага дагавора, заключанага на казацкім радзе 16 верасня 1658 г., яна павінна была ўвайсці ў склад Рэспублікі трох народаў. Вялікае княства Рускае было выкрэслена, калі дагавор быў ратыфікаваны сеймам.^[1]

Гістарычная дзяржава
Вялікае княства Рускае
Велике князівство Руське
Герб
1658 — 1659
Сталіца	Кіеў
Плошча	Каля 250 000 км²
Форма кіравання	Княства Гетман Іван Выгоўскі

Асноўныя прынцыпы

Гадзяцкі дагавор прадугледжваў абмежаванне яго ўнутрыпалітычнага суверэнітэту, пазбаўленне правоў на знешнюю палітыку, аднаўленне існуючай сістэмы сацыяльна-эканамічных адносін у Хмяльніцкім.

Аўтарам канцэпцыі Вялікага Княства Рускага, а таксама яго першым і апошнім канцлерам быў Юрый Нямырыч, які ў красавіку 1659 г. выступіў з прамовай перад дэпутатамі сейма Рэчы Паспалітай у Варшаве.

Спробы ўрада Івана Выгоўскага вясной 1659 г. уключыць у склад княства Валынскае, Падольскае і Рускае ваяводствы, павялічыць казацкі рэестр да 60 тыс. і ліквідаваць унію пацярпелі няўдачу.

Пасля абвяшчэння Гадзяцкага дагавора пачалася маскоўска-ўкраінская вайна (1658-1659), якая завяршылася перамогай казацкіх войскаў пад Канатопам.

Аднак пасля гэтага пачаўся (пры актыўнай падтрымцы Масквы) казацкі рух супраць саюза з Польшчай, і ўвосень 1659 г. новы гетман Юрый Хмяльніцкі фактычна скасаваў пагадненне.

Глядзіце таксама

Пячатка(недаступная спасылка) вялікага гетмана рускага княства

• Великі князі Руські
• Вялікае Княства Рускае (1432—1435)